To Ozempic και το Wegovy μπορεί να σε κάνουν να σιχαθείς το κρέας, σύμφωνα με μελέτη
Η σεμαγλουτίδη και η τιρζεπατίδη αλλάζουν τις διατροφικές προτιμήσεις, αλλά όχι πάντα προς την επιθυμητή κατεύθυνση.
Ολοένα και περισσότεροι χρήστες Wegovy (σεμαγλουτίδη) και Zepbound (τιρζεπατίδη) αναφέρουν απώλεια της όρεξης για φαγητό σε τέτοιο βαθμό, που θεωρούν το φαγητό αναγκαιότητα και όχι απόλαυση. Αυτά τα φάρμακα, που μιμούνται τη δράση του πεπτιδίου GLP-1, αναπτύχθηκαν αρχικά για τον διαβήτη τύπου 2, αλλά πολύ σύντομα χρησιμοποιήθηκαν για τη διαχείριση της παχυσαρκίας. Το πεπτίδιο GLP-1 είναι μια μικρή πρωτεΐνη που προκαλεί το αίσθημα του κορεσμού και βοηθάει στη μείωση των ποσοτήτων τροφής.
Αναπάντεχες αλλαγές στη γεύση
Σε ορισμένες έρευνες, μάλιστα, αναφέρεται ότι τα εν λόγω φάρμακα προκαλούν αλλαγή στις διατροφικές προτιμήσεις των ασθενών. Κάποιοι από αυτούς δηλώνουν πως ξαφνικά άρχισαν να βρίσκουν το κρέας αποκρουστικό, τις τηγανιτές πατάτες «βαριές» και τα σνακ αδιάφορα. Σε άλλες μελέτες έχει φανεί ότι όσοι λαμβάνουν αγωγές GLP-1 ξοδεύουν λιγότερα χρήματα σε φαγητό και ειδικά σε υπερεπεξεργασμένα τρόφιμα με πολλές θερμίδες.
Αυτό που ανησυχεί τους επιστήμονες είναι ότι δεν είναι ξεκάθαρο πώς αλλάζουν οι διατροφικές συνήθειες και αν τελικά οι ασθενείς οδηγούνται σε πιο υγιεινές επιλογές. Καθώς το διατροφολόγιο των πειραματόζωων είναι περιορισμένο, χωρίς ποικιλία, οι μελέτες που έχουν πραγματοποιηθεί δεν οδηγούν σε απόλυτα σαφή συμπεράσματα.
Μια πρόσφατη έρευνα στο Food Quality and Preference αναφέρει ότι οι ασθενείς μείωσαν τις ποσότητες επεξεργασμένων υδατανθράκων (π.χ. ζυμαρικών, αναψυκτικών με ζάχαρη), ενώ αύξησαν την πρόσληψη φρούτων, φυλλωδών λαχανικών και νερού. Η έρευνα, μάλιστα, αναφέρει ότι οι συμμετέχοντες κατανάλωναν 700 θερμίδες λιγότερο την ημέρα.
Κάτι άλλο που πρόσεξαν οι ερευνητές είναι ότι, ενώ οι ασθενείς περιόρισαν τις θερμίδες από επεξεργασμένα τρόφιμα, δεν έχασαν εντελώς την όρεξή τους για αυτά. Η εξήγηση είναι ότι κάποιος μπορεί να βρίσκει ένα φαγητό ιδιαίτερα νόστιμο, αλλά να μην έχει την άμεση επιθυμία να το φάει. Τα φάρμακα τύπου GLP-1 ρυθμίζουν την όρεξη για φαγητό, μειώνοντας τα μηνύματα επιβράβευσης που παράγονται στον εγκέφαλο μετά τη λήψη τροφής.
Γλυκά μετά τον κορεσμό
Το αν κάποιος πεινάει ή έχει χορτάσει μπορεί να ορίσει και τη διάθεση για κατανάλωση συγκεκριμένων τροφών. Συγκεκριμένα, κάποιος που πεινάει, πιθανότατα θα αναζητήσει κρέας, τροφές με υψηλά λιπαρά και όχι γλυκά. Όταν έχει χορτάσει, αυξάνεται η λαχτάρα για κάτι γλυκό —αυτό που λέγεται το «δεύτερο στομάχι για επιδόρπιο». Μία εξήγηση είναι ότι με την παραγωγή του αισθήματος του κορεσμού παράγεται συγχρόνως και το αίσθημα της επιθυμίας για κάτι γλυκό.
Σε άλλη μελέτη στο Physiology & Behavior αναφέρεται ότι οι συμμετέχοντες σε έρευνα για την επίδραση φαρμάκων τύπου GLP-1 εμφάνισαν μειωμένη ευαισθησία και στις πέντε βασικές γεύσεις, σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου.
Το συμπέρασμα είναι ότι οι διατροφικές αλλαγές που επιφέρουν τα φάρμακα τύπου GLP-1 είναι ευχάριστες για ορισμένους, αλλά δυσάρεστες για κάποιους άλλους. Πέρα από τη διαχείριση του διαβήτη, χρειάζονται περισσότερες μελέτες για τη συμπεριφορά των ασθενών στις τροφές που δεν είναι γλυκές και στο πώς αντιδρούν οι γευστικοί κάλυκες.
