Σόφη Ζαννίνου: «Όταν με είδε ο πατέρας μου στον Μαρίνο, μου είπε ότι θα γίνω καταπληκτική μοδίστρα»
Η ηθοποιός μίλησε για τη σχέση που είχε με τον πατέρα της και διηγήθηκε τα χαστούκια που είχε φάει έξω από το μαγαζί που εργαζόταν.
Η Σόφη Ζαννίνου ήταν καλεσμένη στο «Στούντιο 4» και μίλησε για τα δύσκολα παιδικά χρόνια που είχε, με έναν αυστηρό πατέρα που δεν της είχε πει ποτέ μπράβο. «Ο μπαμπάς μου ήταν πάρα πολύ αυστηρός. Με το που έμπαινε στο σπίτι, σταμάταγε και το ρολόι του τοίχου να χτυπάει. Πολύς φόβος και σεβασμός. Έχω φάει κι εγώ το πακέτο της πατριαρχίας.
«Το πακέτο της πατριαρχίας»
Είχε ανοιχτές αντιλήψεις στους άλλους, σε μας όχι. Εμείς είχαμε μια αυστηρότητα στο σπίτι, ένα πρέπει, μια ακρίβεια. Για παράδειγμα, όταν ήμουν 17 χρόνων, δούλεψα για πρώτη φορά σαν τραγουδίστρια μαζί με τη Μαρινέλλα και τον Δημήτρη Μητροπάνο. Δεν ήμουν ούτε 18 και το θυμάμαι γιατί είχα πάρει ειδική άδεια σαν ανήλικη ώστε να μπορώ να δουλέψω το βράδυ. Είχα κάνει ήδη ταινίες σαν πιτσιρίκα και ήταν το όνομα μου στις ταμπέλες.
Μου έλεγε ο πατέρας μου τι ώρα έχετε πρόβα, του απαντούσα στις 19.00 και στο θέατρο έπρεπε πάντα να είμαι δέκα λεπτά νωρίτερα. Στα κέντρα όμως δεν ήταν έτσι τα πράγματα. Μέχρι που πήγαινα και περίμενα απέξω, γιατί τα γκαρσόνια έρχονταν στις 19.30, οπότε και αποφάσισα να πηγαίνω αργότερα. Κάποια στιγμή που με ρώτησε ξανά και του απάντησα στις 19.00, ήταν στημένος έξω από το μαγαζί στην Πλάκα και επειδή τόλμησα να πάω στις 19.30 με πλάκωσε στα χαστούκια έξω από το μαγαζί. Του λέω δεν έχουν έρθει τα γκαρσόνια ακόμα, έρχομαι και περιμένω και μου απάντησε να έρχεσαι και να περιμένεις. Όταν λέω ότι έχω φάει το πακέτο της πατριαρχίας, το εννοώ.
«Είχα ένα περιλαίμιο σε όλα»
Ο μπαμπάς μου ήταν ένας πολύ περίεργος άνθρωπος. Όταν ήμουν στον Μαρίνο που είχαμε μεγάλη επιτυχία, λέω στον πατέρα μου θα έρθεις να με δεις; Ήρθε, με είδε και τον ρώτησα να μου πει πως του φάνηκα. Και μου απάντησε: σε λίγα χρόνια θα έχεις γίνει μια καταπληκτική μοδίστρα.
Αν του έλεγε ένας για την κόρη του θα έλεγε πόσο ταλαντούχα είμαι, σε μένα δεν είχε πει ποτέ ούτε ένα μπράβο. Μου έλεγε μην νομίζεις ότι είσαι κάτι. Κάνεις ένα επάγγελμα και είσαι ένας εργάτης όπως ο αρτοποιός, αυτός που έχει το συνεργειο, ο παπουτσής. Δεν ξέρω γιατί το έκανε. Πως έχεις τον σκύλο σου και έχει ένα περιλαίμιο, είχα ένα περιλαίμιο μόνιμα σε όλα. Ήταν όλη η εποχή έτσι, όλη η κοινωνία. ».
