ΟΠΑ και 4 ευρωπαϊκά πανεπιστήμια για την ψυχική και σωματική υγεία εργαζομένων

Η φροντίδα της οικογένειας, η διαχείριση μιας σοβαρής ασθένειας, η απώλεια και το πένθος, είναι αναπόσπαστες πτυχές της καθημερινής ζωής, αλλά συχνά παραμένουν θέματα ταμπού στον εργασιακό χώρο. Το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών ενώνει τις δυνάμεις του με άλλα τέσσερα Ευρωπαϊκά Πανεπιστήμια και τρεις Ευρωπαϊκούς φορείς για την υγεία, την ασφάλεια και την εργασία, για να ερευνήσει πώς οι εργοδότες/τριες και οι εργαζόμενοι/ες μπορούν να υποστηρίξουν τους/τις συναδέλφους σε δύσκολες στιγμές.

Η έρευνα χρηματοδοτείται από το πρόγραμμα Horizon της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Για την διεξαγωγή της θα συνεργαστούν 5 πανεπιστήμια από 5 χώρες, την Ελλάδα, το Βέλγιο, την Σουηδία, την Αυστρία, και το Ηνωμένο Βασίλειο.

Η Ομάδα Έργου του Οικονομικού Πανεπιστημίου αποτελείται από τις κ.κ. Ειρήνη Νικάνδρου, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Επιστημονικά Υπεύθυνη, Λήδα Παναγιωτοπούλου, Επίκουρη Καθηγήτρια, Αναπληρώτρια Επιστημονικά Υπεύθυνη, και Αρετή Γκυπάλη, Επίκουρη Καθηγήτρια. Η Ομάδα θα ενισχυθεί στη συνέχεια με δύο ακόμα μέλη, σε μεταδιδακτορικό και διδακτορικό επίπεδο.

«Οι άνθρωποι ξοδεύουν σημαντικό μέρος του χρόνου τους στην εργασία, και είναι σημαντικό να έχουν επαρκή υποστήριξη για τις απαιτήσεις φροντίδας της οικογένειάς τους και όταν αντιμετωπίζουν σοβαρές ασθένειες, απώλεια, ή πένθος. Ένας εργοδότης/μία εργοδότρια, προϊστάμενος/η και συνάδελφοι με κατανόηση, μπορούν να συνεισφέρουν και να ενισχύσουν την ευημερία και την ανθεκτικότητα ενός ατόμου, μιας ομάδας και ενός οργανισμού. Αντίθετα, η έλλειψη υποστήριξης μπορεί να προκαλέσει βαθιές συναισθηματικές πληγές και να επηρεάσει την ευημερία και την παραγωγικότητα. Η ερευνητική μας ομάδα θα συνεργαστεί με εταιρίες για να αναπτύξει παρεμβάσεις για την παροχή σωστής υποστήριξης, και στη συνέχεια θα μετρήσει τον αντίκτυπο που θα έχουν οι παρεμβάσεις αυτές στους οργανισμούς», αναφέρει η κυρία Νικάνδρου.

Το τοπίο στην Ελλάδα

Σύμφωνα με την Eurostat , η Ελλάδα έχει το υψηλότερο ποσοστό ανθρώπων που επιβαρύνονται με τη φροντίδα συγγενών που έχουν ανάγκη μεταξύ των κρατών μελών: 8% (έναντι π.χ. 0,7% στη Δανία). Έρευνες επίσης δείχνουν ότι στην Ελλάδα, οι οικογένειες προσφέρουν πάνω από 80% της φροντίδας που χρειάζονται τα εξαρτημένα από ασθένεια ή αναπηρία άτομα. Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι, όπως συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη, η επιβάρυνση αυτή αφορά σε συντριπτικό ποσοστό γυναίκες .

Μια άλλη παράμετρος που θα πρέπει να ληφθεί υπόψη είναι ότι ορισμένα άτομα με σοβαρές ασθένειες επιλέγουν να συνεχίσουν να συμμετέχουν στην επαγγελματική ζωή, παρά τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν (περίπου το 25% του ενεργού πληθυσμού στις χώρες της ΕΕ αναφέρει ότι πάσχει από χρόνια ασθένεια ή έχει μακροχρόνια προβλήματα υγείας ).

Αυτά τα δεδομένα μάς οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ένα σημαντικό μέρος του ενεργού εργατικού δυναμικού έχει ταυτόχρονα και αυξημένες υποχρεώσεις φροντίδας ενός συντρόφου, γονέα, παιδιού που αντιμετωπίζουν μία ασθένεια ή αναπηρία. Η γήρανση του πληθυσμού αναμένεται να αυξήσει περαιτέρω τη ζήτηση για άτυπη φροντίδα.

Η έρευνα του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών και των συνεργαζόμενων πανεπιστημίων είναι ένα σημαντικό βήμα για την αντιμετώπιση της έλλειψης υποστήριξης των εργαζομένων αυτών, καθώς θα καταλήξει σε συγκεκριμένες προτάσεις παρεμβάσεων και πολιτικών. Στόχος είναι να διασφαλιστεί ότι οι εργαζόμενοι έχουν πρόσβαση στις απαραίτητες υπηρεσίες και την υποστήριξη που χρειάζονται για να ανταποκριθούν στις ανάγκες τους, τόσο εντός όσο και εκτός εργασίας.