Ελένη Καλογεροπούλου: «Ήμουν σκληρή μαμά, αλλά επιεικής - Ο γιος μου, μού έσωσε τη ζωή»
Η δημοσιογράφος μίλησε για το παιδί που υιοθέτησε, αλλά και για τα όσα συμβαίνουν στο παρασκήνιο της εκπομπής «Πίσω από τις γραμμές».
Η Ελένη Καλογεροπούλου μίλησε στην Αθηναΐδα Νέγκα και στο “Καλύτερα Αργά” του Action 24 για το παιδί που υιοθέτησε και τις δυσκολίες που πέρασε μεγαλώνοντάς το ως ανύπαντρη μητέρα. «Η σκέψη μου να υιοθετήσω παιδί ξεκίνησε από την Παλαιστίνη, αλλά ήταν αρκετά δύσκολο από εκεί, δεν μπορούσε να προχωρήσει.
Επιστρέφοντας το 2003 από το Ιράκ, είχε ωριμάσει η ιδέα γιατί για όλα τα πράγματα πρέπει να είσαι έτοιμος για να τα κάνεις. Έτυχε να μου μιλήσει ένας συνάδελφός μου για τον Μύρωνα. Πήγα στο “Μητέρα”, έκανα συγκεκριμένα αίτηση για τον Μύρωνα και τελικά βρεθήκαμε μαζί. Και ομολογώ ότι ο Μύρωνας μου έσωσε τη ζωή!
«Αδικούσαν το παιδί μου»
Είχα κάνει focus πάνω στο παιδί μου. Ήμουν σκληρή μαμά, πολύ σκληρή μαμά. Είμαι επιεικής, αλλά είχα πολύ θέμα με το όριο. Ήθελα, δηλαδή, το όριο να είναι συγκεκριμένο γιατί εγώ ήμουν και μάνα και πατέρας μαζί. Ως ανύπαντρη μητέρα, έπρεπε λοιπόν να παίζω δύο ρόλους.
Το παιδί μου πήγαινε στο ποδόσφαιρο. Εκεί οι μπαμπάδες των άλλων αγοριών έπιαναν τον προπονητή και του ζητούσαν χάρες. Εμένα ο γιος μου ερχόταν στο σπίτι κλαίγοντας, οπότε πήγαινα εγώ και πλακωνόμουν με τους προπονητές γιατί θεωρούσα ότι αδικούν το παιδί μου. Τελικά κατάλαβα ότι έπρεπε να πηγαίνω να πίνω ούζα μαζί τους».
«Πλακωνόμουν και με τους δύο»
Η δημοσιογράφος αναφέρθηκε και στην εκπομπή «Πίσω από τις γραμμές» που συμπαρουσιάζει στο Action 24 με τους Γιώργο Πιέρρο και Δημήτρη Τάκη. «Είμαστε τρεις εντελώς διαφορετικοί χαρακτήρες. Στην αρχή δεν μπορούσαμε να τα βρούμε. Εγώ πλακωνόμουν και με τους δύο πάρα πολύ. Δηλαδή, με τον Γιώργο Πιέρρο που είναι ένα αρνί, ένας άνθρωπος ήπιος, ένα καλό παιδί εγώ γινόμουνα κομμάτια. Με τον Δημήτρη Τάκη δεν χρειάζεται να πω τίποτα άλλο. Και αυτά ήταν πολύ αληθινά.
«Ο καθένας ξέρει το όριο του άλλου»
Το χαρακτηριστικό μου είναι ότι είμαι πολύ αυθόρμητη. Δηλαδή, με τρελαίνει κάτι εκείνη την ώρα, θα το πω, θα τσακωθώ. Μετά επειδή ξέρω ότι ο Δημήτρης είναι πιο έτσι ευαισθητούλης, με πιάνει και λέω, τώρα γιατί του το ’πα αυτό. Πολλές φορές δηλαδή και όταν πάω σπίτι μου το σκέφτομαι αυτό, ειδικά αν του έχω πει κάποια χοντράδα στον αέρα. Μου έχει πει και εκείνος και έχω στεναχωρηθεί. Δεν το έχει καταλάβει ότι μου το έχει πει. Κρατάμε μία εβδομάδα μουρή ο ένας τον άλλο και μετά τα ξαναβρίσκουμε. Τώρα με τα χρόνια πια έχουμε βρει ο καθένας ξέρει το όριο του άλλου».
