Ελένη Καστάνη: «Δεν με ενδιαφέρει ο έρωτας - Είναι κι άλλοι στην ίδια συνομοταξία»

Η Ελένη Καστάνη ήταν καλεσμένη στο «Καλύτερα Αργά» της Αθηναΐδας Νέγκα στο Action 24 και μίλησε για τους άντρες, τον έρωτα, τα κιλά που χρειάστηκε να χάσει, αλλά και για το μωρό που έχασε πριν φέρει στον κόσμο τον γιο της. «Είναι μητριαρχική η κοινωνία στην Κρήτη. Δηλαδή πίσω από ένα σοβαρό και στιβαρό άντρα κρύβεται μια γυναίκα. Στον άντρα μου το πρώτο βήμα το έκανα εγώ. Εγώ τον επέλεξα. Τον είδα εκεί σε ένα καφενείο να πίνει ρακές με κάποιοι φίλους. Λέω ποιος είναι αυτός, μου αρέσει. Καθόταν με ένα φιλικό ζευγάρι και έμαθα ποιος είναι. Εγώ τον πλησίασα δηλαδή. Θα το ξανάκανα αυτό. Μέχρι αυτό όμως το σημείο.

Δεν θυμάμαι να με χώρισε και κανείς. Νομίζω σε όλη μου τη ζωή μάλλον εγώ τους χώριζα. Και επίσης όταν χώριζα δεν ήμουν η γυναίκα που θα έχει τον αντικαταστάτη έτοιμο. Όταν μου τελείωνε κάτι μου τελείωνε. Δεν είχε να κάνει επειδή προέκυψε κάποιος άλλος δηλαδή. Δεν τη φοβόμουν και δεν τη φοβάμαι τη μοναξιά, την αγαπώ κιόλας. Είμαι και Κριός στο ζώδιο, είμαστε λίγο μοναχικοί από τι λένε».

Άσκηση και διατροφή

«Έχω μια ηλικία, είχα πολλά κιλά και οι εξετάσεις μου δεν ήταν ποτέ καλές. Είχα φτάσει μέχρι 92 - 93 κιλά. Μου έλεγε ο γιατρός αν νικήσεις το 8, θα δεις πως θα είναι οι εξετάσεις σου. Μετά οι εξετάσεις μου ήταν καλύτερες και μου έκοψε πολλά από τα χάπια που έπαιρνα. Βγαίνω και περπατάω και λέω τα λόγια μου την ώρα που περπατάω στο Πεδίον του Άρεως. Έλεγα το κείμενο, με έβλεπαν οι άνθρωποι να κάνω κινήσεις, αλλά δεν καταλάβαιναν τι έκανα.

Έχασα καμιά δεκαπενταριά κιλά τώρα και άλλα τρία πριν. Είμαι ένας άλλος άνθρωπος, αλλά δεν το συνειδητοποιώ. Το έκανα για λόγους υγείας. Στην Κρήτη που δύο μήνες κολυμπούσα μία ώρα κάθε μέρα και περπατούσα άλλη μία. Τώρα μου έμεινε το περπάτημα εδώ στην Αθήνα μόνο. Το κάνω στον ρυθμό που μπορώ. Στην αρχή πάω σιγά - σιγά πάω, μετά το κάνω πιο δυνατά, πιο έντονα. Κάνω τρεις φορές τον γύρο του πάρκου, που είναι 1200 μέτρα, δηλαδή κάνω περίπου 4 χιλιόμετρα και την απόσταση να πάω και να γυρίσω στο σπίτι. Μ' αρέσει πολύ το περπάτημα. Το φοβερό είναι ότι μαγειρεύω, αλλά διαφορετικά πράγματα τρώω εγώ, άλλα ο γιος μου, άλλα τρώει η μαμά μου. Ακολουθώ τη διατροφή του γιατρού μου. Μου τα έλεγε χρόνια, μα εγώ δεν τα έκανα».

Οι έρωτες

«Εμείς πρέπει να θέλουμε να ερωτευτούμε και τότε θα βρούμε την άκρη. Προς το παρόν δεν με ενδιαφέρει ο έρωτας. Με ανησυχεί πραγματικά, αλλά έχω συναντήσει και άλλους στη ζωή οι οποίοι είναι στην ίδια συνομοταξία. Εγώ χορταίνω και από την οικογένεια και από τη δουλειά. Μου γεμίζουν κομμάτια ώστε να μην ψάχνομαι σε αυτό το σημείο. Και τον έρωτα είναι ζητούμενο το να είσαι χορτάτος. Εγώ μπορώ να καταλάβω από τη στάση του σώματος ενός ανθρώπου μιας ηλικίας αν έχει χορτάσει τον έρωτα, αν έχει περάσει καλά στον έρωτα ή όχι. Σε έναν άντρα παρατηρώ το στιλ που στέκεται, τα πόδια του. Καταλαβαίνω ότι αυτός ο άνθρωπος θα είναι ενδιαφέρον ερωτικά. Αν πατάει καλά στα πόδια του μάλλον θα πατάει και αλλού καλά».

Εγκυμοσύνη και αναγνωρισιμότητα

«Είχα μία περιπέτεια με το παιδί πριν γεννήσω το γιο μου. Είχα μία εγκυμοσύνη που τη διέκοψα, γιατί δεν ήταν καλά το μωρό. Όταν ήμουν έγκυος με τον γιο μου είχα την αγωνία αυτή της δεύτερης εγκυμοσύνης. Ήμουν λοιπόν στο μαιευτήριο για να κάνω εξετάσεις, είχα το άγχος να μου πει ο γιατρός ότι όλα είναι καλά, είχα όμως και τον κόσμο γύρω να μου μιλάει επειδή με αναγνώρισε. Ήθελα να πεθάνω εγώ εκεί.

Εγώ δεν συνειδητοποιώ ότι οι άλλοι με αναγνωρίζουν και θέλουν να μου μιλήσουν γιατί θεωρώ ότι είναι μια δουλειά αυτή που κάνω, δεν καταλαβαίνω ότι αυτό είναι κάτι διαφορετικό. Απλά η δουλειά αυτή είναι στα φώτα, εκτιθέμεθα, είμαστε ας πούμε στην τηλεόραση, μας βλέπει ο κόσμος, μας αναγνωρίζει. Δεν καταλαβαίνω δηλαδή τη διαφορά έχω από έναν άνθρωπο που κάνει άλλου είδους δουλειά».