Καρκίνος του εγκεφάλου: Νέα θεραπεία εμποδίζει τις μεταστάσεις και παρατείνει τη ζωή

Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ παρουσίασαν μια εντελώς διαφορετική θεραπεία για τον καρκίνο του εγκεφάλου, που δεν στοχεύει στα ίδια τα καρκινικά κύτταρα, αλλά το περιβάλλον τους. Η μελέτη εστιάζει στο υαλουρονικό οξύ, μια ουσία που σχηματίζει μέρος του «σκελετού» του εγκεφάλου. Αντί να προσπαθήσουν να καταστρέψουν τα κύτταρα, οι επιστήμονες δοκίμασαν να κάνουν το υαλουρονικό οξύ πιο άκαμπτο, ώστε να πάψει να λειτουργεί ως εφαλτήριο για την εξάπλωση των όγκων. Η προσέγγιση αυτή φαίνεται να «ξεγελά» τα καρκινικά κύτταρα, τα οποία σταματούν να δρουν επιθετικά και χάνουν την ικανότητα να εισβάλλουν στους γύρω ιστούς.

Γλοιοβλάστωμα: ο πιο σκληρός αντίπαλος

Το γλοιοβλάστωμα, η πιο επιθετική μορφή καρκίνου του εγκεφάλου, συνδέεται με εξαιρετικά χαμηλά ποσοστά επιβίωσης, καθώς οι όγκοι επανεμφανίζονται συχνά μετά από χειρουργείο, διαβάζουμε στο The Brighter Side News. Το πρόβλημα είναι ότι τα κύτταρα εκμεταλλεύονται τη δομή του υαλουρονικού οξέος, που υπό φυσιολογικές συνθήκες προσφέρει ευελιξία και στήριξη στον εγκέφαλο. Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι όταν η «σκαλωσιά» αυτή ακινητοποιείται και χάνει την ευκαμψία της, τα καρκινικά κύτταρα παύουν να λαμβάνουν τα σήματα που τα οδηγούν σε περαιτέρω εξάπλωση.

Γιατί η νέα προσέγγιση αλλάζει τους κανόνες

Ριζικά διαφορετική αντιμετώπιση εισάγει αυτή η μέθοδος, σε σύγκριση με τις υπάρχουσες θεραπείες. Ενώ χημειοθεραπείες και ακτινοβολίες καταστρέφουν καρκινικά κύτταρα επηρεάζοντας συγχρόνως υγιείς ιστούς και προκαλώντας έντονες παρενέργειες, η νέα αυτή τεχνική δεν επιδιώκει την εξόντωση αλλά τον «επαναπρογραμματισμό» των κυττάρων. Αυτό σημαίνει ότι η ασθένεια μπορεί να περιοριστεί χωρίς την τοξικότητα που συνοδεύει τους συμβατικούς τρόπους ίασης.

Η ανακάλυψη ίσως εξηγεί γιατί οι όγκοι συχνά επανεμφανίζονται στο ίδιο σημείο μετά από χειρουργική αφαίρεση. Όπως αναφέρεται στη μελέτη που δημοσιεύεται στο περιοδικό Royal Society Open Science, τα υγρά που συσσωρεύονται στην περιοχή κάνουν το υαλουρονικό οξύ πιο εύκαμπτο, ευνοώντας την εξάπλωση. Εάν η ουσία μπορούσε να παραμείνει «παγωμένη», οι πιθανότητες υποτροπής θα μειώνονταν σημαντικά, δίνοντας στους γιατρούς περισσότερο χρόνο για να αντιμετωπίσουν την ασθένεια.

Αν και τα πειράματα έχουν γίνει μέχρι στιγμής σε εργαστηριακό περιβάλλον, τα επόμενα βήματα περιλαμβάνουν δοκιμές σε ζώα και μελλοντικά σε ανθρώπους. Το μεγάλο ερώτημα είναι αν η ακινητοποίηση του υαλουρονικού οξέος μπορεί να επιτευχθεί με ασφάλεια μέσα στον εγκέφαλο και για πόσο διάστημα θα παραμένει αποτελεσματική. Εάν όλα εξελιχθούν θετικά, η μέθοδος θα μπορούσε να μετατραπεί σε θεραπευτικό εργαλείο που παρατείνει τη ζωή των ασθενών και μειώνει την ανάγκη για επαναλαμβανόμενες επεμβάσεις ή τοξικές αγωγές.

Εφόσον η προσέγγιση βασίζεται στην τροποποίηση του περιβάλλοντος γύρω από τα καρκινικά κύτταρα, θα μπορούσε να εφαρμοστεί και σε άλλους συμπαγείς όγκους όπου το εξωκυτταρικό πλέγμα παίζει καθοριστικό ρόλο στην εξάπλωση. Πρόκειται για μια αλλαγή φιλοσοφίας στην ογκολογία, που αντί να βασίζεται αποκλειστικά στην «καταστροφή», επιδιώκει να αλλάξει τη συμπεριφορά των κυττάρων μέσω του περιβάλλοντός τους.