Οι δύο όψεις της ΕΕ: 1 στους 4 στην Ανατολική Ευρώπη αδυνατεί να αγοράσει βασικά αγαθά -Στην Ελλάδα;

Σε ορισμένες περιοχές, κυρίως στην Ανατολική Ευρώπη, πάνω από το ένα τέταρτο του πληθυσμού δεν διαθέτει την οικονομική δυνατότητα να αγοράσει αγαθά, τα οποία θεωρούνται απαραίτητα για μια αξιοπρεπή ποιότητα ζωής.

Αποκαλυπτικά είναι τα τελευταία στοιχεία που παρουσίασε η Eurostat σχετικά με τα προϊόντα και τις υπηρεσίες που μπορούν να αγοράσουν οι πολίτες, καθώς φανερώνουν δύο διαφορετικές πλευρές της Ευρώπης.

Περίπου 27,5 εκατομμύρια πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ζουν σε συνθήκες σοβαρής στέρησης, είτε κοινωνικής είτε υλικής. Η υλική και κοινωνική στέρηση αναφέρεται στην αδυναμία να αγοράσει κανείς ορισμένα αγαθά ή υπηρεσίες που θεωρούνται επιθυμητά ή ακόμη και απαραίτητα για να ζήσει κανείς μια αξιοπρεπή ζωή.

Τα υψηλότερα ποσοστά παρατηρήθηκαν στην Ανατολική Ευρώπη, με την Ρουμανία να κατέχει την πρώτη θέση. Εδώ, το 17,2% των ανθρώπων δυσκολεύεται να τα βγάλει πέρα. Ακολουθούν η Βουλγαρία (16,5%) και η Ελλάδα (14%). Αυτές οι τρεις χώρες κατέλαβαν επίσης τις πρώτες θέσεις στον πίνακα του περασμένου έτους. Ωστόσο, σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, η Ρουμανία και η Βουλγαρία έχουν σημειώσει σημαντική βελτίωση από πέρυσι. Η Ρουμανία μείωσε το ποσοστό κατά 2,6%, ενώ η Βουλγαρία το μείωσε κατά 1,5%.

Ταυτόχρονα, το ποσοστό των ατόμων που δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα αυξήθηκε κατά 0,9% στη Φινλανδία, κατά 0,6% στην Εσθονία και τη Σλοβακία και κατά 0,5% στη Σουηδία και την Ελλάδα.

Η άλλη πλευρά της Ευρώπης

Στο άλλο άκρο βρίσκονται η Σλοβενία (1,8%), η Κροατία (2,0%), η Πολωνία και το Λουξεμβούργο (και οι δύο με 2,3%) και η Κύπρος (2,5%), που κατέγραψαν τα χαμηλότερα ποσοστά.

Οι περισσότερες περιοχές των σκανδιναβικών χωρών ανέφεραν ποσοστά κάτω του 5,0%.

Τι σημαίνει να ζεις σε κοινωνική και υλική στέρηση;

Το να ζεις σε υλική και κοινωνική στέρηση δεν ισοδυναμεί ακριβώς με φτώχεια, αλλά σκιαγραφεί μια παρόμοια εικόνα.

Σύμφωνα με την Eurostat, τα άτομα αυτής της κατηγορίας δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στις βασικές ανάγκες της καθημερινής ζωής, για παράδειγμα, μια εβδομάδα διακοπές το χρόνο, σύνδεση στο διαδίκτυο, κατανάλωση κρέατος ή ψαριού κάθε δεύτερη μέρα ή ακόμη και έξοδο για ποτό μία φορά το μήνα.

Σημαίνει επίσης χαμηλότερο επίπεδο άνεσης, για παράδειγμα, αδυναμία αντιμετώπισης απροσδόκητων εξόδων, αντικατάστασης φθαρμένων ρούχων και επίπλων ή διατήρησης της θερμοκρασίας του σπιτιού σε ικανοποιητικό επίπεδο.

Η εικόνα της στέρησης ανά περιοχή

Σε περιφερειακό επίπεδο, τα στοιχεία είναι πιο εντυπωσιακά.

Τα ελληνικά νησιά του Ιονίου έχουν ποσοστό 28 %, η νοτιοανατολική Ρουμανία πάνω από 26 % και η Καλαβρία της Ιταλίας σχεδόν 25 %. Αυτό σημαίνει ότι περίπου το ένα τέταρτο του συνόλου των πολιτών δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να αγοράσει αγαθά ή υπηρεσίες που θεωρούνται απαραίτητα για μια αξιοπρεπή διαβίωση.

Η Ιταλία, στην πραγματικότητα, παρουσιάζει τη μεγαλύτερη διαφορά στην ΕΕ μεταξύ των πλουσιότερων και των φτωχότερων περιοχών της, δηλαδή 24,8 ποσοστιαίες μονάδες.

Σημαντικές διαφορές έχουν επίσης καταγραφεί στην Ελλάδα και τη Ρουμανία: 20,3 ποσοστιαίες μονάδες και 16 ποσοστιαίες μονάδες, αντίστοιχα.

Πού βρίσκονται τα υψηλότερα ποσοστά στέρησης στη Δυτική Ευρώπη;

Στη Γαλλία, οι περιφέρειες με τα υψηλότερα ποσοστά στέρησης είναι όλες υπερπόντια εδάφη: η Γουιάνα (19,8%), η Γουαδελούπη και η Ρεϋνιόν, και οι δύο με 12,9%.

Εκτός από την Καλαβρία, το υψηλότερο συνολικό ποσοστό στη Δυτική Ευρώπη καταγράφηκε στις Βρυξέλλες (13,6%), ακολουθούμενο από ένα άλλο βελγικό έδαφος, συγκεκριμένα την επαρχία του Hainaut (13,2%).

Από δημογραφική άποψη, η ομάδα που πλήττεται περισσότερο είναι οι άνδρες κάτω των 18 ετών. Συνολικά, το 8,1% των ανηλίκων ανδρών σε ολόκληρη την Ένωση ζουν σε συνθήκες σοβαρής κοινωνικής και υλικής στέρησης.

Οι συνταξιούχοι και τα άτομα άνω των 65 ετών γενικά φαίνεται να διατρέχουν τον μικρότερο κίνδυνο (5,1%).