Όταν ο Πέτρος Μολυβιάτης είπε σε τουρκικό έδαφος: «τα έχω πάρει στο κρανίο!»
Δεν το συνηθίζω αλλά σήμερα θα αναφέρω μία ανέκδοτη ιστορία για τον Πέτρο Μολυβιάτη ως έναν λιτό αποχαιρετισμό έτσι όπως θα ήθελε και ο ίδιος. Είχα την τιμή, τουλάχιστον έτσι υπάρχει μέσα μου, να καλύπτω το υπουργείο Εξωτερικών και επί δικής του θητείας.
Ήταν ένα τεράστιο σχολείο. Κινητή εγκυκλοπαίδεια. Άλλωστε πρωταγωνίστησε στη νεότερη ελληνική ιστορία. Όρεξη να εχεις να ακούς και να μαθαίνεις. Ξεπερνώ τη συγκλονιστική περίοδο με τις διαπραγματεύσεις στο Μπούργκενστοκ της Ελβετίας για το σχέδιο Ανάν.
Είναι άνοιξη του 2005 και ο Μολυβιάτης έχει προσκληθεί από τον ομόλογό του Αμπντουλάχ Γκιούλ στην Κωνσταντινούπολη. Ο Ερντογάν τότε ήταν πρωθυπουργός. Κατά την άφιξη της αποστολής στην Πόλη, το προηγούμενο απόγευμα της συνάντησης γίνεται επεισόδιο με τουρκικά πλοία στα Ίμια. Το θέμα είναι σοβαρό, παίρνει διαστάσεις και όπως μάθαμε το ίδιο βράδυ, ο Μολυβιάτης εξέφρασε την οργή του στον εκπρόσωπο του τουρκικού ΥΠΕΞ που είχε πάει στο ξενοδοχείο να τον συναντήσει.
Στο μεταξύ στην Αθήνα έχει σηκωθεί αντάρα και το κλίμα στα Μέσα Ενημέρωσης είναι «να σηκωθεί να φύγει από εκεί ο Μολυβιάτης δεν είναι δυνατόν να κάνει συνάντηση με τέτοιες προκλήσεις που έγιναν μόλις πάτησε το πόδι του στην Τουρκία».
Είναι προφανές οτι και ο εκπρόσωπος του Γκιούλ είχε πάει στο ξενοδοχείο για να καλμάρει τον Μολυβιάτη και να διερευνήσει προθέσεις. Ο Μολυβιάτης , με ελαφρώς λυμένη την γραβάτα ( στην γλώσσα της διπλωματίας αυτό σήμαινε οτι υπάρχει πρόβλημα) μίλησε με οργή αλλά δεν άνοιξε τα χαρτιά του.
Ευτυχώς το επεισόδιο έληξε γρήγορα, οι τούρκοι αποχώρησαν απο τα Ιμια και η συνάντηση έγινε την ίδια μέρα όπου σχεδόν όλα τα ελληνικά πρωτοσέλιδα του έστελναν το μήνυμα πως έπρεπε να έχει φύγει άμεσα χωρίς δεύτερη σκέψη.
Γενικώς, όλοι είναι σε ένταση. Ο Μολυβιάτης, οι διπλωμάτες, οι δημοσιογράφοι. Η συνάντηση τελειώνει και ο Γιώργος Κουμουτσάκος, εκπρόσωπος τότε του ΥΠΕΞ και στενός συνεργάτης του υπουργού μας ανακοινώνει οτι ο Μολυβιάτης θέλει να μας συναντήσει.
Πάμε κι εμείς λοιπόν στην πρεσβεία και βρίσκουμε τον Μολυβιάτη έξαλλο. Όχι όμως με τους Τούρκους, αλλά με εμάς!
«Μα τι θέλετε να κάνω; Εάν έφευγα χθες τα πράγματα θα ήταν σίγουρα χειρότερα και καμία αποκλιμάκωση δεν θα υπήρχε.Αντιθετα θα είχαμε κρίση και ραγδαία επιδείνωση στις σχέσεις μας που σημαίνει όχι μόνο ένα αλλά κι άλλα επεισόδια».
Στην συνέχεια, κι αφού κανείς δεν μιλούσε εκείνη την ώρα ο υπουργός συνέχισε: «Πως το λένε οι νέοι; Tα έχω πάρει στο κρανίο!».
Το ελαφρύ του μειδίαμα, σημάδι αποκλιμάκωσης κι αυτό αλλά στην δική μας αίθουσα τώρα, χαλάρωσε το κλίμα και σειρά είχαν τα πειράγματα και τα χαμόγελα.
Κάποιος είπε «υπουργέ που τα μάθατε αυτά» και ο ίδιος ανακουφισμένος εμφανώς που είχε ήδη αποσοβηθεί η κρίση στο πεδίο απάντησε: «μη νομίζετε οτι χρησιμοποιώ πάντα την διπλωματική γλώσσα».
Νέα χαμόγελα και αστεία μέχρι που συνεχίστηκε η ενημερωση για την συνάντηση με τον Πέτρο Μολυβιάτη να επισημαίνει οτι ήταν διαπιστωμένη από τον ίδιο και η πρόθεση του ομολόγου του να μην υπάρξει κλιμάκωση όπως και έδωσε ( ο Γκιούλ) εντολή να αποχωρήσουν τα πλοία από την περιοχή. Ο Μολυβιάτης πάντα πίστευε οτι η διπλωματία έχει τον πρώτο λόγο και ότι υπήρχε πάντα περιθώριο συνεννόησης χωρίς υποχώρηση από τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας και οτι με την Τουρκία είναι κέρδος τα ήρεμα νερά εφόσον δεν υπάρχει συμφωνία επίλυσης των ζητημάτων πάντα στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου.
Καλό Παράδεισο υπουργέ!
