Σεμπαστιάν Λεκορνί: Ο «εκλεκτός» του Μακρόν που προαλείφεται για πρωθυπουργός της Γαλλίας

Ο σημερινός υπουργός Άμυνας της Γαλλίας, Σεμπαστιάν Λεκορνί φαίνεται πως θα είναι, κατά πάσα πιθανότητα, ο επόμενος πρωθυπουργός σύμφωνα με έρευνα του περιοδικού Politico.

Καθώς ο Γάλλος πρωθυπουργός Φρανσουά Μπαϊρού αναμένεται να ανατραπεί από το κοινοβούλιο την προσεχή Δευτέρα, ο διακριτικός νεαρός υπουργός - ανέκαθεν φαβορί για τη θέση- επιστρέφει στο προσκήνιο ως ένας από τους επικρατέστερους.

Ο «έμπιστος» του Μακρόν

Ο 39χρονος πολιτικός είναι ο μόνος υπουργός που παρέμεινε στην κυβέρνηση από τότε που ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν εξελέγη για πρώτη φορά το 2017, έχοντας αντέξει αμέτρητους ανασχηματισμούς και πρόωρες εκλογές.

«Πέτυχε αρκετά καλά στον κόσμο του Μακρόν», είπε ένας Γάλλο αξιωματούχος στο Politico.«Έχει μια πλευρά επιβίωσης» σημείωσε.

Τα τελευταία επτά χρόνια, ο Λεκορνί έχει εφραιωθεί ως ο πιστός σύμμαχος του Μακρόν, βελτιώνοντας ένα πολιτικό στυλ που ταιριάζει απόλυτα με αυτό του προέδρου - ιδίως την ενασχόλησή του με την πολιτική σε τοπικό επίπεδο. Παράλληλα με τον κυβερνητικό του ρόλο, ο Λεκορνί υπηρετεί ως δημοτικός σύμβουλος στην περιφέρειά του, τη Νορμανδία, όπου περνάει τα περισσότερα Σαββατοκύριακα.

Ο υπουργός διατηρεί χαμηλό δημόσιο προφίλ, αποκαλύπτοντας λίγα για την προσωπική του ζωή και διατηρώντας μια σκοτεινή εξωστρεφή προσωπικότητα.

Ωστόσο, πίσω από κλειστές πόρτες, ο Λεκορνί είναι πολύ πιο ζωηρός — και οι κύκλοι εξουσίας της Γαλλίας τον θεωρούν ευρέως ως έναν ομαλό πολιτικό χειριστή. «Σε μια συζήτηση, μπορείς να του κάνεις την ίδια ερώτηση τρεις φορές, ξέρει πώς να μην απαντήσει [όταν δεν θέλει] ενώ παράλληλα σου δίνει την εντύπωση ότι είναι καλός ακροατής», δήλωσε ένας βουλευτή της αντιπολίτευσης, χαρακτηρίζοντάς τον ως «απίστευτα επιδέξιο».

Η πολιτική πορεία του Λεκορνί

Στα 19 του, ο Λεκόρνι ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα ως ο νεότερος κοινοβουλευτικός βοηθός της Γαλλίας. Αρχικά μέλος του συντηρητικού κόμματος Les Républicains, εργάστηκε για να κερδίσει τον σεβασμό από όλο τον πολιτικό χώρο, από την εξασφάλιση της εμπιστοσύνης τόσο του Εμανουέλ όσο και της Μπριζίτ Μακρόν μέχρι τη διοργάνωση κάπως αμφιλεγόμενων δείπνων με την ηγέτιδα της ακροδεξιάς Μαρίν Λεπέν.

Η διατήρηση αυτής της ελκυστικότητας διευκολύνεται από την ευρεία συναίνεση στη Γαλλία σχετικά με την ανάγκη να καταστούν οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας ισχυρότερες και καλύτερα εξοπλισμένες για πόλεμο υψηλής έντασης.

Από τότε που η Ρωσία ξεκίνησε την ολοκληρωτική εισβολή της στην Ουκρανία το 2022, ο Λεκορνί, ο ίδιος έφεδρος στην Εθνική Χωροφυλακή, έχει γίνει επίσης το πρόσωπο της στρατιωτικής ενίσχυσης της Γαλλίας.

Το 2023, καθοδηγούσε την κοινοβουλευτική ψηφοφορία για έναν νέο νόμο περί στρατιωτικού σχεδιασμού που προέβλεπε 413 δισεκατομμύρια ευρώ σε αμυντικές δαπάνες από το 2024 έως το 2030. Ο σκύλος του, ο Τίγκα, κυκλοφορεί ελεύθερα στους διαδρόμους του υπουργείου Ενόπλων Δυνάμεων.

Έχει στενούς δεσμούς με τον Γερμανό ομόλογό του Μπόρις Πιστόριους, άλλος ένας υπουργός Άμυνας που επέζησε από πρόωρες εκλογές.

Ωστόσο, όπως επισημαίνει το περιοδικό, ενώ ευδοκιμεί στην οικοδόμηση διμερών, προσωπικών σχέσεων, ο Γάλλος πολιτικός δεν νιώθει άνετα σε πολυμερή πλαίσια, συμπεριλαμβανομένων των συναντήσεων για θέματα εξωτερικών υποθέσεων και άμυνας της ΕΕ στις Βρυξέλλες, από τις οποίες απουσιάζει συχνότερα. Πέρυσι, ο πρώην πρωθυπουργός Μισέλ Μπαρνιέ φέρεται να του είπε να εμφανίζεται πιο συχνά στην de facto πρωτεύουσα της ΕΕ.

«Δεν είναι και πολύ Ευρωπαίος στον τρόπο σκέψης του», είπε ένας αξιωματούχος του κλάδου.

Ένθερμος υποστηρικτής της γαλλικής κυριαρχίας, ο Λεκορνί έχει εκφράσει κατά καιρούς την επιφυλακτικότητά του απέναντι στους θεσμούς της ΕΕ, ιδίως την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Συχνά κατονομάζει τον αρχιτέκτονα της Πέμπτης Δημοκρατίας, Σαρλ ντε Γκωλ, στις ομιλίες του, και τον υπουργό Ενόπλων Δυνάμεων του ντε Γκωλ, Πιερ Μεσμέρ.

Ανεξάρτητα από το αν ο Λεκορνί αντικαταστήσει τον Μπαϊρού, μέρος της κληρονομιάς του υπουργού είναι ήδη γραμμένο, δήλωσε ο προαναφερθείς κοινοβουλευτικός αξιωματούχος. «Η εικόνα που θέλει να αφήσει πίσω του, είναι ότι είναι το πρόσωπο του επανεξοπλισμού της Γαλλίας».