Αυτά είναι τα καλύτερα πιάτα του Taste Atlas για το 2025-26 - Στο κυνήγι της κορυφής το κοντοσούβλι

Η αντίστροφη μέτρηση για τα βραβεία του Taste Atlas της σεζόν 2025-25 έχει ξεκινήσει και ανάμεσα σε αυτά που διεκδικούν το χρυσό μετάλλιο είναι και ένα ελληνικό έδεσμα. Ο λόγος για το κοντοσούβλι, το οποίο είναι μεταξύ των φιναλίστ στην κατηγορία «Καλύτερο πιάτο» του γαστρονομικού οδηγού, που τρέφει ιδιαίτερη αγάπη στην ελληνική κουζίνα.

Το Taste Atlas ανακοίνωσε τους φιναλίστ σε κάθε κατηγορία, εν όψει της ανακοίνωσης των βραβείων που θα γίνει την Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2025. Μεταξύ των εννέα πιάτων που διεκδικούν τον τίτλο του καλύτερου στον κόσμο, είναι και το κοντοσούβλι.

«Το κοντοσούβλι είναι ένα παραδοσιακό πιάτο που αποτελείται από μεγάλα κομμάτια χοιρινού κρέατος μαριναρισμένα σε ένα μείγμα βοτάνων και μπαχαρικών και μαγειρεμένα αργά σε σούβλα, όπως ένας γύρος ή ένα σουβλάκι. Η μαρινάδα συχνά περιέχει συστατικά όπως σκόρδο, ρίγανη, θυμάρι, δεντρολίβανο, πάπρικα, ελαιόλαδο, χυμό λεμονιού και κόκκινο κρασί.

Μετά το μαρινάρισμα, το κρέας περνιέται σε μια μεγάλη σούβλα και ψήνεται σε ανοιχτή φλόγα, με αποτέλεσμα μια πλούσια και γευστική εξωτερική κρούστα με ένα ζουμερό, τρυφερό εσωτερικό. Το μαγειρεμένο κρέας συνήθως σερβίρεται σε χοντρές φέτες, συχνά συνοδευόμενο από πίτα, σάλτσα τζατζίκι και χωριάτικη σαλάτα, μεταξύ άλλων πιθανών συνοδευτικών.

Παραδοσιακά παρασκευαζόταν για το Πάσχα, αλλά σήμερα μπορεί να βρεθεί στα μενού των ελληνικών ταβερνών όλο το χρόνο», σημειώνει ο γαστρονομικός οδηγός.

Οι φιναλίστ

Για να κατακτήσει τον τίτλο του κορυφαίου πιάτου του κόσμου, το κοντοσούβλι καλείται να ξεπεράσει τα υπόλοιπα οκτώ πιάτα που έφτασαν στην τελική επιλογή και είναι τα ακόλουθα:

• Amritsari kulcha (Ινδία)

Προερχόμενο από την πόλη Αμριτσάρι της Βόρειας Ινδίας, το kulcha Amritsari είναι μια πίτα γεμιστή με πατάτες, κρεμμύδια, τυρί cottage και μπαχαρικά. Η πίτα συνήθως γαρνίρεται με σπόρους κόλιανδρου, κόλιανδρο και σκόνη κόκκινου τσίλι. Λεπτή, τραγανή και αλειμμένη με βούτυρο ghee, είναι ένα βασικό φαγητό στο Αμριτσάρ, με σχεδόν κάθε κατάστημα της πόλης να τσιτσιρίζει από τον ήχο των kulcha που ψήνονται σε μεγάλους φούρνους tandoor.

• Komplet lepinja (Σερβία)

Αυτή η λιχουδιά αποτελείται από μια παραδοσιακή πίτα (lepinja) που κόβεται στη μέση, είναι καλυμμένη με πηχτή κρέμα (kajmak) και από πάνω έχει τοποθετηθεί ένα αυγό. Ο συνδυασμός ψήνεται για λίγο και περιχύνεται με ένα μείγμα από ζεστά κρέατα, το οποίο είναι τοπικά γνωστό ως pretop.

Αν και είναι θρεπτικό και υψηλής θερμιδικής αξίας, το πιάτο απολαμβάνεται συνήθως για πρωινό και συνδυάζεται καλύτερα με ένα μπολ γιαούρτι ή ξινόγαλα στο πλάι. Για την πιο αυθεντική εμπειρία, συνιστάται να τρώγεται με τα χέρια.

• Picanha (Βραζιλία)

Η πικάνια είναι ένα φρέσκο κομμάτι βοδινού κρέατος που είναι ιδιαίτερα δημοφιλές και εκτιμάται ιδιαίτερα στη Βραζιλία. Στις ΗΠΑ, ονομάζεται sirloin cap, και στο Ηνωμένο Βασίλειο, είναι γνωστό ως rump cap. Η πικάνια βρίσκεται στην πίσω πλευρά του ζώου.
Αυτό το κομμάτι περιέχει πολύ λίγο λίπος, επομένως πρέπει να μαγειρευτεί τέλεια για να μην σκληρύνει.

Το όνομα picanha προέρχεται από τη λέξη picana, που αναφέρεται στο κοντάρι των κτηνοτρόφων που χρησιμοποιείται για την εκτροφή βοοειδών στην Πορτογαλία και την Ισπανία. Η τεχνική μεταφέρθηκε στη Βραζιλία, όπου η λέξη picanha χρησιμοποιήθηκε για να αναφερθεί στο μέρος της αγελάδας που χτυπήθηκε από τους κτηνοτρόφους με το κοντάρι.

• Pizza Napoletana (Ιταλία)

Η πιο εμβληματική γαστρονομική δημιουργία της Ιταλίας, η γνήσια πίτσα Ναπολιτάνα, φτιάχνεται με λίγα απλά υλικά και παρασκευάζεται μόνο σε δύο παραλλαγές - τη μαρινάρα, την βασική ναπολιτάνικη πίτσα με σάλτσα ντομάτας αρωματισμένη με σκόρδο και ρίγανη, και τη μαργαρίτα, η οποία γαρνίρεται με ντομάτες, μοτσαρέλα και φρέσκα φύλλα βασιλικού, ένας νόστιμος συνδυασμός του οποίου τα χρώματα λέγεται ότι αντιπροσωπεύουν την ιταλική σημαία.

Η προέλευση αυτού του εμβληματικού ναπολιτάνικου πιάτου μπορεί να εντοπιστεί στις αρχές του 1700, όταν αυτό που γνωρίζουμε σήμερα ως πίτσα μαρινάρα περιγράφηκε για πρώτη φορά από τον Ιταλό σεφ, συγγραφέα και φιλόσοφο Βιντσέντζο Κοράντο στην πραγματεία του για τις διατροφικές συνήθειες των κατοίκων της Νάπολης.

Σχεδόν 200 χρόνια αργότερα, το 1889, ο κορυφαίος Ναπολιτάνος πιτσαδόρος Ραφαέλε Εσπόζιτο πρόσθεσε μοτσαρέλα στο μείγμα και εφηύρε τη μαργαρίτα, η οποία σήμερα αναφέρεται γενικά ως η πρώτη σύγχρονη πίτσα.

• Quesabirria (Μεξικό)

Η Quesabirria είναι ένα δημοφιλές μεξικάνικο πιάτο street food, μια σύντηξη μεταξύ της birria (ένα παραδοσιακό μεξικάνικο στιφάδο με κρέας) και των quesadillas. Το πιάτο προέρχεται από την Τιχουάνα και συνήθως αποτελείται από μεγάλες τορτίγιες γεμιστές με μαγειρεμένο κρέας σε στυλ birria (συνήθως μοσχάρι) και μια γενναιόδωρη ποσότητα λιωμένου τυριού.

Οι τορτίγιες μαγειρεύονται στη σόμπα μέχρι να λιώσει το τυρί και το εξωτερικό της τορτίγιας να γίνει τραγανό. Η Quesabirria συχνά συνοδεύεται από ένα συνοδευτικό ζωμό, ή consomé, για βούτηγμα, προσθέτοντας μια ακόμη στρώση γεύσης στο πιάτο.

• Sate kambing (Ινδονησία)

Το Sate kambing είναι ένα παραδοσιακό πιάτο που παρασκευάζεται με κύριο συστατικό το κατσικίσιο ή το αρνίσιο κρέας. Το κρέας κόβεται σε κομμάτια ή κύβους και μαρινάρεται σε έναν συνδυασμό συστατικών όπως kecap manis (γλυκιά σάλτσα σόγιας), γκαλανγκάλ, αλεσμένα κρεμμυδάκια, χυμό ανανά και (συχνά) πιπεριές τσίλι.

Αφού μαριναριστεί, το κρέας τοποθετείται σε σουβλάκια συνήθως κατασκευασμένα από μπαμπού. Το κρέας ψήνεται στη σχάρα και στη συνέχεια σερβίρεται με σάλτσα kecap manis, σάλτσα φιστικιού ή σάλτσα τσίλι, που αποτελείται από κρεμμυδάκια, πιπεριές τσίλι bird eye και kecap manis.

• Tajarin al tartufo bianco d'Alba (Ιταλία)

Το Tajarin al tartufo bianco είναι ένα πιάτο ζυμαρικών αρωματισμένο με τρούφα. Αυτό το απλό πιάτο αποτελείται από χειροποίητα ζυμαρικά tajarin αρωματισμένα με βούτυρο, πιπέρι και φρεσκοτριμμένη λευκή τρούφα. Αν και οι τρούφες προσφέρουν υπεραρκετή γεύση, μια δόση παρμεζάνας χρησιμοποιείται συχνά για να ολοκληρώσει αυτή τη λιχουδιά, η οποία γίνεται ακόμη πιο απολαυστική αν συνδυαστεί με ένα ποτήρι ξηρό κόκκινο κρασί.

• Vori-vori (Παραγουάη)

Το Vori-vori είναι μια σούπα από την Παραγουάη που παρασκευάζεται με μικρές μπάλες από καλαμποκάλευρο και τυρί μαγειρεμένες σε ζωμό που συχνά περιλαμβάνει κοτόπουλο, λαχανικά και βότανα, και αναγνωρίζεται ως βασικό πιάτο στις αγροτικές και αστικές περιοχές της χώρας.

Η προετοιμασία περιλαμβάνει την ανάμειξη λεπτοαλεσμένου καλαμποκάλευρου με τριμμένο τυρί και μια μικρή ποσότητα λίπους ή ζωμού για να σχηματιστεί μια σφιχτή ζύμη, τη διαμόρφωση σε μικρές σφαίρες και το απαλό βράσιμο σε σιγοβράζοντα ζωμό μέχρι να φουσκώσουν και να μαλακώσουν. Η σούπα καρυκεύεται με κρεμμύδια, σκόρδο, μαϊντανό και περιστασιακά πιπεριές και σερβίρεται μόλις τα ζυμαρικά αποκτήσουν ομοιόμορφη υφή.

Ένα αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό είναι η πυκνότητα των ζυμαρικών, τα οποία απορροφούν τον ζωμό διατηρώντας παράλληλα τη δομή τους, δίνοντας στο πιάτο μια παχύρρευστη υφή χωρίς αλεύρι ή άλλα πηκτικά.