Ολυμπιακός: Γελαστοί και παραλίγο... γελασμένοι σε μια «ροκ» βραδιά
Οι «ερυθρόλευκοι» βρέθηκαν από νωρίς στην γνωστή... λεπτή κλωστή, όμως στο φινάλε βρήκε ήρωες κι ας μην φορούσαν μπέρτα.
Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε δυναμικά τις υποχρεώσεις του στην EuroLeague για τη σεζόν 2025/26, παίρνοντας μια σημαντική- αγχωτική εκτός έδρας νίκη, όπως εξελίχθηκε,επί της Μπασκόνια στη Βιτόρια με σκορ 102-96.
Παρόλο που οι Πειραιώτες βρέθηκαν να προηγούνται εμφατικά στην αρχή του αγώνα (4-19 στο 6ο λεπτό), η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα χρειάστηκε να δώσει μια σκληρή μάχη για να αντέξει στην αντεπίθεση των Βάσκων και να «κλειδώσει» τη νίκη, δείχνοντας χαρακτήρα και ψυχραιμία στα κρίσιμα σημεία. Κι ευτυχώς, τέλος καλό... όλα καλά.
Από την άμυνα γρανίτη στο «όσα βάλουμε, όσα φάμε»
Αν κάτι κράτησε την Μπασκόνια στο παιχνίδι ήταν το γεγονός πως ο Ολυμπιακός δεν κατάφερε να επιβάλλει τον δικό του ρυθμό. Νίκησε, παίζοντας το παιχνίδι των Ισπανών που κατέβασαν ουκ ολίγα επιθετικά ριμπάουντ. Στο πρώτο δεκάλεπτο η Μπασκόνια είχε μόλις 12 πόντους, 1 λεπτό πριν το τέλος. Αυτό ήταν και το τελευταίο σημείο που είδαμε την ομάδα του Μπαρτζώκα να τηρεί τις αρχές της στην άμυνα.
Η περιφερειακή άμυνα και οι επιστροφές δεν λειτούργησαν και οι γηπεδούχοι, άλλοτε με τον Καμπαρό, άλλοτε με τον Χάουαρντ, έβρισκαν πολλά και ελεύθερα σουτ. Αν βάλουμε στην εξίσωση και τα εύκολα λάθη του Ολυμπιακού, μπορεί κανείς εύκολα να βρει τον λόγο που ενώ οι «ερυθρόλευκοι» έχτιζαν διψήφιες διαφορές, η Μπασκόνια τις γκρέμιζε και επέστρεφε.
Το second unit σχήμα που λειτούργησε και η «πληγή» του παρελθόντος
Ο Μπαρτζώκας θέλησε να δοκιμάσει (ιδίως στο δεύτερο δεκάλεπτο) ένα αρκετά ψηλό σχήμα, ρίχνοντας στο παρκέ τους Γουόρντ (φαίνεται να έχει βρει τα πατήματα του με 11 πόντους), Παπανικολάου, Πίτερς, Χολ και με μοναδικό οργανωτή τον Γουόκαπ. Αυτό, μπορούμε να πούμε εκ του αποτελέσματος πως λειτούργησε επιθετικά, όχι όμως και αμυντικά, αφού η Μπασκόνια έβρισκε λύσεις στο ανοιχτό γήπεδο.
Κι όχι μόνο λύσεις, αλλά συχνά και δεύτερες ευκαιρίες. Που κάποιες φορές ήταν και τρίτες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το τέταρτο δεκάλεπτο, όπου το 72-75 έγινε 75-75, μετά από 3(!) επιθετικά ριμπάουντ και ένα γκολ-φαουλ. Οι «ερυθρόλευκοι» επέτρεπαν στους Βάσκους να ελπίζουν (8 επιθετικά ριμπάουντ, μόνο στο τρίτο δεκάλεπτο) και να παραμένουν στο παιχνίδι, δίνοντας πολλές δεύτερες ευκαιρίες.
Οι «αόρατοι» πρωταγωνιστές και ένα χαμόγελο που (επιτέλους) επέστρεψε
Ο Φουρνιέ ήταν κακός εώς και... αόρατος στο μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού. Στα τελευταία κρίσιμα λεπτά ήταν εκείνος που πήρε πάνω του την ομάδα με προσωπικούς πόντους και ασίστ (10 πόντοι, 2 ασίστ). Δεν ήταν ωστόσο μόνος. Ο Μιλουτίνοφ με τις καθοριστικές του άμυνες στα τελευταία λεπτά (12 πόντοι, 14 ριμπάουντ), ο Γουόκαπ με τις 8 ασίστ και τα 0(!) λάθη και ο Βεζένκοφ που έκανε πάλι τα δικά του (24 πόντοι και 13 ριμπάουντ), οδήγησαν την ομάδα σε ένα πολύτιμο «διπλό».
Τον καλύτερο, τον άφησα για το τέλος. Ο Ντόρσεϊ επέστρεψε. Κι αυτή την φορά για τα καλά. Φοράει το χαμόγελο του ξανά, μετά από όσα πέρασε, σηκώνεται όρθιος και δίνει στον Ολυμπιακό αυτό που του έλειπε. Έναν παίκτη με κάθετο παιχνίδι που μπορεί να δημιουργεί για τον εαυτό του. Και μην λησμονεί κανείς τις καλές του άμυνες. Πάντα υπήρχαν χέρια του Ντόρσεϊ που πολλές φορές οδηγούσαν σε κλέψιμο. Επέστρεψε για τα καλά!
