Πανταζής - Δημητρίου: «Αγαπιόμασταν, αλλά μας χώρισαν οι γονείς μας για μην χάσουν το χρυσό φλουρί»
Οι δύο τραγουδιστές μίλησαν για τον παλιό τους έρωτα που έληξε άδοξα λίγο πριν φτάσει στα σκαλιά της εκκλησίας επειδή έτσι θέλησαν οι άλλοι.
To 1982 τότε που η Άντζελα Δημητρίου και ο Λευτέρης Πανταζής έχτιζαν τις μεγάλες τους καριέρες, ο έρωτας χτύπησε την πόρτα τους, όμως οι οικογένειές τους δεν έβλεπαν με καλό μάτι αυτή τη σχέση γιατί έχαναν τα προνόμια που είχαν από τα παιδιά τους. Για την παλιά αυτή σχέση, τις δυσκολίες και τελικά τον χωρισμό μίλησαν οι δύο καλλιτέχνες στο “The 2night show”.
«Ο έρωτας με την Άντζελα ήρθε το 1982, 1983, 11 χρόνια μετά τη γνωριμία μας. Είχαμε κλείσει να εμφανιστούμε στο “Σεραφίνο”, αλλά εγώ είχα μια υποχρέωση στη Θεσσαλονίκη και θα ξεκινούσα λίγο αργότερα, οπότε είχα βάλει τον μετρ του μαγαζιού να την παρακολουθεί και κάθε βράδυ να της λέει: “Πρόσεξε καλά τι κάνεις γιατί έρχεται ο Πανταζής”. Η Άντζελα έλεγε με τη σειρά της: “Τι θέλει αυτός από μένα;”. Κατεβαίνω στην Αθήνα και μετά από μια βδομάδα “μπλέξαμε”.
«Χωρίσαμε χωρίς να το θέλουμε»
Είχαμε σχέση με την Άντζελα έξι χρόνια, έχουμε περάσει καταπληκτικά. Τέσσερα χρόνια ήταν τρομερός ο έρωτας και άλλα δύο ήμασταν χωρισμένοι και ο ένας κυνηγούσε ο ένας τον άλλον. Αν γύριζα τον χρόνο πίσω, θα ήθελα να είναι όπως ήταν, να τσακωνόμαστε, να αγαπιόμαστε, να τραγουδάμε, να μην μιλιόμαστε. Όλα αυτά. Δεν χωρίσαμε για τη δουλειά. Καμία σχέση η δουλειά με τα προσωπικά.
Πάντα όταν δυο άνθρωποι φωτίζονται και είναι πιο τυχεροί, δυστυχώς ή ευτυχώς έτσι είναι η μοίρα τους, κοιτάνε όλη την οικογένειά τους. Η οικογένεια λοιπόν φοβάται μην χάσει αυτό το χρυσό φλουρί. Υπήρχαν μουρμούρες και από τις δυο οικογένειες μας, γιατί από τη μία υπήρχαν δυο καριέρες και από την άλλη δυο καρδιές που αγαπιόντουσαν. Στην ουσία χωρίσαμε για τους γονείς μας, χωρίς να το θέλουμε».
«Θα είχαμε και παιδάκια»
Η Άντζελα Δημητρίου θέλησε να αφήσει το παρελθόν εκεί που είναι, αλλά παραδέχτηκε τα τρυφερά συναισθήματα που ακόμα τρέφει για τον Λευτέρη. «Ήμασταν έτοιμοι να φτάσουμε στα σκαλιά της εκκλησίας. Θα είχαμε και παιδάκια. Δεν πειράζει. Τον Λευτέρη τον αγαπάω, τον εκτιμώ και τον σέβομαι».