Σωτήρης Ξενάκης: «Τι ήρθες στο νοσοκομείο να σε σώσουμε και δεν καθόσουν να πεθάνεις στο σπίτι σου;»

Ο Σωτήρης Ξενάκης κάθισε απέναντι από την Αθηναΐδα Νέγκα στο «Καλύτερα Αργά» του Action 24 και μίλησαν για τις κακοποιητικές συμπεριφορές στον χώρο των ΜΜΕ, το άγχος που έχουν οι δημοσιογράφοι και το κακό που μπορεί να κάνει αυτό στην υγεία τους, αφού και ο ίδιος είχε υποστεί έμφραγμα όταν ήταν νέος…

«Το ότι έπαθα ένα έμφραγμα 33, 34 κάπου εκεί δείχνει ότι ήταν αποτέλεσμα και πίεσης της δουλειάς. Βέβαια ήταν και τα τρία πακέτα τσιγάρα την ημέρα. Επίσης το ότι δεν έκανα ούτε 50 μέτρα περπατώντας, κάθε μέρα στο αυτοκίνητο ήμουν… Όλα αυτά βοηθάνε, αλλά νομίζω ότι το άγχος είναι και αυτό ένα σημαντικός παράγοντας και αυτό δεν φεύγει ποτέ αν θες να κάνεις καλά τη δουλειά σου. Υπάρχει, απλώς το διαχειρίζεσαι και αν μπορείς το κάνεις και δημιουργικό.

«Προσπαθώ να μην δείχνω το άγχος μου»

Θαύμαζα πάντα τους ανθρώπους που ενώ είχαν άγχος και έπρεπε να έχουν, δεν το έδειχναν ποτέ. Τους έχω ίνδαλμα αυτούς τους ανθρώπους! Είχαν βαριά καθήκοντα στη δουλειά αυτή και ποτέ δεν τους είδα να τα χάνουν. Εγώ προσπαθώ όταν έχω να μην το δείχνω. Όταν βλέπω ένα νεότερο συνάδελφο να έχει ένα άγχος τεράστιο και να το δείχνει, δεν μου αρέσει. Δηλαδή, δεν θα πω πως δουλεύει αυτό το παιδί φοβερά!

Θυμάμαι όταν ήμουν μικρότερος ήμουν αγχωμένος και προσπαθούσα να το δείξω γιατί πίστευα ότι οποίος θα το δει, θα το εκτιμήσει κιόλας, ότι τρέχω τόσο πολύ. Θυμάμαι έναν παλιό δημοσιογράφο που έλεγε για κάποιον συνάδελφο ότι τρέχει. Τι με νοιάζει που τρέχει, δρομέας είναι, δημοσιογράφος είναι. Εμένα με νοιάζει να κάνει τη δουλειά του. Τώρα αν το κάνει τρέχοντας ή όχι…

Η ζωή μετά το έμφραγμα

Με άλλαξε αρκετά, σε πολλά πράγματα. Περπατάω καταρχήν, δεν περπατούσα ποτέ. Έχασα τη γη κατά τα πόδια μου, γιατί τότε ήταν πολύ νέα η γυναίκα μου, πολύ μικρό το παιδί μου, το ένα παιδί, δεν είχα δεύτερο τότε. Και έλεγα θα μείνει το παιδί χωρίς πατέρα, για να σου πω τις σκέψεις που έκανα.

Με το τσιγάρο στο στόμα μπήκα στο νοσοκομείο και το πέταξα την ώρα που έμπαινα από την πόρτα και ευτυχώς ένας καλός καρδιολόγος κατάλαβε αμέσως τι είχα πάθει, μου έκανε θρομβόλυση και μετά μου έδωσε οδηγίες. Τις θυμάμαι σαν τώρα. Μου λέει αγοράκι μου, θυμάμαι τη φωνή του, θα περπατάς κάθε μέρα 5 χιλιόμετρα, θα κόψεις το τσιγάρο, θα παίρνεις τα χάπια σου, θα χάσεις καμιά δεκαπενταριά κιλά… Του λέω που θα βρω τον χρόνο να περπατάω μία ώρα την ημέρα; Μου λέει λοιπόν, άμα δεν έχεις μία ώρα την ημέρα για τον εαυτό σου, τι ήρθες στο νοσοκομείο να σε σώσουμε και δεν καθόσουν να πεθάνεις στο σπίτι σου;

Βρήκα χρόνο. Βρίσκεις χρόνο άμα χρειάζεται. Κι επίσης, είχε και τα τσιγάρα του στη τσέπη. Εγώ να το κόψω του λέω, αλλά βλέπω τσιγάρο. Εγώ γιατρός είμαι, δεν είμαι παπάς. Ο παπάς έχει υποχρέωση να κάνει αυτό το οποίο λέει στους άλλους να κάνουν, εγώ δεν έχω! Παίρνω προληπτικά τα φάρμακά μου, κάνω τις εξετάσεις μου και προσέχω στον βαθμό που μπορώ.

Οι κακοποιητικές συμπεριφορές

Νομίζω ότι έχει μειωθεί πολύ η κακοποιητική συμπεριφορά στη δημοσιογραφία. Βέβαια εγώ δεν έζησα κακοποιητική συμπεριφορά, αλλά ότι έζησα σκληρές συμπεριφορές, έζησα. Μου ’χει τύχει να έχω κάνει λάθος στον αέρα. Τότε οι συνεννοήσεις δεν γίνονταν με τα κινητά τηλέφωνα υπήρχε ο ασύρματος, τα CB. Ουσιαστικά μίλαγε κάποιος από το κέντρο του καναλιού σε αυτόν που ήταν στο βάν έξω και άκουγαν όλοι που είχαν ασύρματους.

Και έχω ακούσει μεγάλο στέλεχος του καναλιού να μιλήσει για μένα όχι υβριστικά, αλλά προσβλητικά. Και λέω σε μένα τα λέτε αυτά, όχι απειλητικά, θέλω να σας πω ότι εγώ προσπαθώ, κάνω, δείχνω και μου απαντάει το πρόσωπο αυτό -έχει φύγει πια- είναι επειδή σ' αγαπάω, γιατί και εκείνος κατάλαβε ότι μάλλον υπερέβη τα εσκαμμένα… Και τότε του απαντάω κι εγώ με το θράσος των 30 χρόνων μου τότε: προφανώς αγαπάτε όλο το κανάλι! Όχι μόνο δεν με διώξε, αλλά με εκτιμούσε πάρα πολύ και είμαι περήφανος γι' αυτό.

Αλλά αυτό δεν είναι κακοποιητική συμπεριφορά. Νομίζω πως έχει λιγοστέψει. Δεν ξέρω γιατί εγώ δεν το υφίσταμαι πια αυτό. Έχω δει όμως να πετιούνται τασάκια, απρεπέστατο κατά την άποψή μου και έχω δει και άλλα πολλά… Κακοποιητική συμπεριφορά, παρενοχλήσεις και όλα τα υπόλοιπα. Γιατί υπάρχει δουλειά στην οποία δεν συνέβαινε και δεν συμβαίνει αυτό; Δυστυχώς».