Η βραδιά που η ποδοσφαιρική λογική έφερε ζωή στον Παναθηναϊκό

Το σκηνικό πριν από το παιχνίδι δεν ήταν ιδανικό. Πίεση από αποτελέσματα, αρνητική ενέργεια, ερωτηματικά για ρόστερ και τακτικές ,όλα είχαν φορτώσει την ψυχολογία της ομάδας. Και ξαφνικά, μόλις μπήκε η μπάλα στο συνθετικό χλοοτάπητα του Stadion Wankdorf, όλα άλλαξαν. Από τα πρώτα λεπτά, ο Παναθηναϊκός αιφνιδίασε ακόμα και τον πιο αισιόδοξο φίλο του, ρεπόρτερ, προπονητές ακόμα και το ίδιο το άθλημα. Ένα εκκωφαντικό πρώτο εικοσάλεπτο με κοντά τις γραμμές και αυτοματισμούς έκανε τους πάντες να απορούν πόσες μέρες πέρασαν από τα εγχώρια παιχνίδια. Το τελείωμα του Σφιντέρσκι, με ένα άγγιγμα που θύμιζε… Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς, έλυσε ακόμα περισσότερο τα πόδια των παικτών του Κόντη. Ο Ζαρουρί, μόλις άρχισε να βρίσκει ρυθμό, «χτύπησε» δύο φορές και το 18ο λεπτό της αναμέτρησης βρήκε το Τριφύλλι να προηγείται 3-0. Το γκολ που ολοκλήρωσε το χατ-τρικ του Ζαρουρί; Ένα κλασικό δείγμα του τι πρέπει να κάνει ένας ακραίος εξτρέμ, κλείνει προς τα μέσα, πατάει περιοχή, τελειώνει φάσεις. Πράγματα που σίγουρα δεν πήρε από τα εξτρέμ του στα πρώτα επίσημα παιχνίδια της τρέχουσας σεζόν. Το ματς ήταν μία ένεση ψυχολογίας και για τον Μαροκινό, ο οποίος διεκδικεί μια θέση στη βασική ενδεκάδα και βρέθηκε υπό αμφισβήτηση.

Στο 25’, όμως, ήρθε η στιγμή που θύμισε ότι η ποδοσφαιρική λογική πρέπει να συνοδεύεται και από συγκέντρωση. Το γκολ που δέχτηκε ο Παναθηναϊκός δεν ήταν αποκλειστικά ευθύνη του Λαφόν όπως φαίνεται εκ πρώτης όψεως. Ο Ιβοριανός κίπερ είχε κάνει βάθος, πιστεύοντας ότι ο Ρενάτο θα φτάσει πρώτος στην μπάλα για να διευκολύνει πιθανό γύρισμα. Το σπριντ του Πορτογάλου ήταν όμως αργό και ο Γιάνκο βρήκε χώρο και ευκαιρία να τους εκθέσει και τους δύο. Λάθος, ναι, αλλά όχι καταστροφή, ο Παναθηναϊκός δεν φάνηκε να χάνει το μυαλό του.

Σαρωτικός έλεγχος και τακτική υπεροχή

Ο Κόντης φάνηκε παντού. Οι αλλαγές του (8/11 σε σχέση με την αρχική ενδεκάδα του ντέρμπι με τον Ολυμπιακό), έφεραν φρεσκάδα και συνέπεια στην τακτική του σχήματος. Ο Σιώπης ήταν παντού, ένα αληθινό λιοντάρι στα χαφ, κόβοντας τα πάντα, κερδίζοντας μονομαχίες και κεφαλιές. Ο Κώτσιρας έδωσε δείγματα γεμάτου παιχνιδιού, με αποκορύφωμα την ασίστ στο τέταρτο γκολ. Ο Ίνγκασον έφερε σιγουριά στην άμυνα και ο Μπακασέτας σκέφτηκε για όλους, κάθε πάσα, κάθε κίνηση, απόλυτα μελετημένη.

Στο δεύτερο ημίχρονο, η ομάδα του Κόντη χαμήλωσε ρυθμό, διαχειρίστηκε ενέργειες και χώρους, αλλά χωρίς να χάσει τον έλεγχο του ματς. Το τέταρτο γκολ του Ζαρουρί, μετά από εξαιρετική σέντρα του Κώτσιρα, ήταν η επιβεβαίωση, της αυτοπεποίθησης και της ενέργειας που δεν την ξέχασε ο Παναθηναϊκός στο πρώτο ημίχρονο, αλλά την πήρε μαζί του και στο δεύτερο. Το Τριφύλλι διαχειρίστηκε τον ρυθμό, την κυκλοφορία της μπάλας είτε την είχε, είτε όχι, την ψυχολογία, όλα τα στοιχεία που δείχνουν ότι η ποδοσφαιρική λογική ξαναγύρισε στο προσκήνιο και ανταμείφθηκε με ένα μεγάλο διπλό, σε ένα από τα πιο απαιτητικά παιχνίδια που προβλέπει το πρόγραμμα του στην League Phase του Europa League.

Το 4-1 στη Βέρνη είναι ανέλπιστο restart. Ανάσα, ψυχολογία και αυτοπεποίθηση για μία ομάδα που πολύ νωρίς μέσα στην σεζόν αμφισβητήθηκε έντονα. Το επόμενο μεγάλο στοίχημα για τον Χρήστο Κόντη πλέον είναι η διάρκεια και η διαχείριση ενός πληγωμένου αλλά ποιοτικού συνόλου.