Λαμέλα: Είπε «αντίο» με συγκλονιστικές αποκαλύψεις για τη καριέρα του

Ο Έρικ Λαμέλα είπε το δικό του συγκινητικό «αντίο» στο ποδόσφαιρο, κλείνοντας έναν κύκλο γεμάτο πάθος, θυσίες και πόνο. Ο Αργεντινός αποκάλυψε ότι για περισσότερο από μία δεκαετία ταλαιπωρούνταν από σοβαρά προβλήματα στα ισχία, τα οποία τον οδήγησαν σε επεμβάσεις το 2017. Αυτές του χάρισαν τέσσερα ακόμη χρόνια καριέρας, όμως η φθορά ήταν αναπόφευκτη.

Τα τελευταία πέντε χρόνια, όπως αποκάλυψε, λάμβανε φάρμακα πριν από κάθε αγώνα για να αντέξει. Ξεκίνησε με χαμηλές δόσεις, όμως στην πορεία αναγκάστηκε να φτάσει στο ανώτατο όριο, παίρνοντας τη μέγιστη δόση δύο μέρες πριν τα παιχνίδια. Τη φετινή σεζόν, η καθημερινότητά του περιλάμβανε κυρίως ποδήλατο και γυμναστήριο αντί για κανονική προπόνηση, με τον Ματίας Αλμέιδα και τους συμπαίκτες του να σέβονται την κατάστασή του.

Στην ΑΕΚ κατέγραψε 31 συμμετοχές, σημείωσε 6 γκολ και μοίρασε 3 ασίστ, αφήνοντας το δικό του στίγμα. Στην αποχαιρετιστήρια δήλωσή του, ευχαρίστησε όλες τις ομάδες που υπηρέτησε ,Ρίβερ Πλέιτ, Ρόμα, Τότεναμ, Σεβίλλη και φυσικά την ΑΕΚ ,καθώς και τους προπονητές, τους γιατρούς, τους φυσιοθεραπευτές, τον μάνατζέρ του και την οικογένειά του.

Παραδέχτηκε ότι θα του λείψει η ατμόσφαιρα των γηπέδων, η αδρεναλίνη των γκολ και η επαφή με τον κόσμο, όμως νιώθει ανακούφιση που αφήνει πίσω τον πόνο και την καθημερινή πίεση. «Θέλω να ζήσω υγιής, χωρίς να πονάω κάθε μέρα», τόνισε, αφήνοντας πίσω του μια καριέρα γεμάτη αναμνήσεις και μαθήματα ζωής.

Αναλυτικά το μήνυμα του Έρικ Λαμέλα:

«Γεια σε όλους.

Θέλω να σας ανακοινώσω ότι αποφάσισα να βάλω τέλος στην επαγγελματική μου καριέρα. Είναι μια απόφαση που σκέφτηκα για πολύ καιρό και, λοιπόν, ήρθε επιτέλους η ώρα.

Για όσους δεν γνωρίζουν, αντιμετωπίζω προβλήματα στο ισχίο εδώ και 11 χρόνια. Υποβλήθηκα σε επέμβαση και στα δύο ισχία το 2017, με το αριστερό να είναι το πιο επιβαρυμένο. Ήταν μια δύσκολη χρονιά και φοβόμουν πολύ… Πίστευα ότι ίσως τότε να τελείωνε η καριέρα μου, και ήμουν μόλις 25 ετών.

Μετά την επιτυχία των επεμβάσεων, μου χάρισαν τέσσερα ακόμη χρόνια "παράτασης".

Μου είχαν πει ότι η κατάσταση θα χειροτέρευε με τον καιρό — και αυτό είναι που βιώνω τώρα.

Με πολλή θυσία, ατελείωτες ώρες με φυσιοθεραπευτές, ενδυνάμωση στο γυμναστήριο και αναρίθμητες ενέσεις και θεραπείες, κατάφερα να παίξω σχεδόν τα διπλάσια από όσα φανταζόμουν.

Φυσικά, ήταν ένας αγώνας που μόνο όσοι ήταν κοντά μου μπορούν πραγματικά να καταλάβουν. Τίποτα δεν ήταν εύκολο. Ο πόνος, το να προπονούμαι και να αγωνίζομαι με δυσφορία, έγινε κομμάτι της καθημερινότητάς μου.

Τα τελευταία πέντε χρόνια, έπαιρνα φάρμακα πριν από κάθε αγώνα για να μπορώ να βρίσκομαι σε καλή κατάσταση. Ξεκίνησα με την ελάχιστη δόση και έφτασα πρόσφατα να παίρνω τη μέγιστη, δύο ημέρες πριν από τον αγώνα, για να μπορώ να ανταγωνιστώ.

Σήμερα, αποφασίζω να βάλω τέλος σε όλα αυτά. Σήμερα, αυτός ο αγώνας σταματά.

Φέτος, ήταν πολύ δύσκολο για μένα να παρίσταμαι σε κάθε ματς. Προπονήσεις μόνο με ποδήλατο και στο γυμναστήριο. Θα ήθελα να εκμεταλλευτώ την ευκαιρία να ευχαριστήσω δημόσια τον Ματίας Αλμέιδα που μου το επέτρεψε, όπως και τους συμπαίκτες μου που το αποδέχθηκαν.

Φέτος τα πράγματα άλλαξαν – δεν έγινε αποδεκτός ο τρόπος που προπονούμουν, και το καταλαβαίνω απόλυτα. Γι’ αυτό και συμφώνησα με τον σύλλογο να τελειώσω την πορεία μου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Έτσι τελειώνει αυτό το κεφάλαιο. Έχω ήσυχη τη συνείδησή μου ότι έφτασα μέχρι το τέλος και δεν κράτησα τίποτα πίσω.

Χάρη στο ποδόσφαιρο, ένιωσα πώς είναι να πετάς. Γνώρισα διαφορετικές χώρες, πολιτισμούς, θρησκείες… Είδα μέρη και έζησα στιγμές που ποτέ δεν φανταζόμουν.

Θέλω να ευχαριστήσω όλους τους συλλόγους όπου αγωνίστηκα για την εμπιστοσύνη και τη φιλοξενία τους.

Στη Ρίβερ Πλέιτ, που με διαμόρφωσε, δίνοντάς μου τα πάντα — από φαγητό μέχρι μόρφωση. Δεν ξεχνώ τίποτα· θυμάμαι όσους με βοήθησαν.

Τίποτα απ’ όσα πέτυχα δεν θα ήταν δυνατό χωρίς εσάς. Ευχαριστώ όλους τους εργαζομένους που συνάντησα στον δρόμο μου, πρώην συμπαίκτες και προπονητές, φυσιοθεραπευτές, όλη μου την οικογένεια, τον μάνατζέρ μου Πάμπλο Σαμπάγκ που στάθηκε δίπλα μου σε όλη μου την πορεία, και φυσικά τους γονείς μου που ήταν πάντα εκεί — με πήγαιναν σε κάθε ματς και κάθε προπόνηση για να φτάσω στην κορυφή.

Στη γυναίκα μου, που ήταν δίπλα μου χωρίς όρους – ακόμη και όταν κοιμόταν δίπλα μου στο νοσοκομειακό κρεβάτι στις πιο δύσκολες στιγμές… που με βοηθούσε μέρα με τη μέρα όλον αυτόν τον καιρό.

Στα παιδιά μου, που είναι οι Νο. 1 θαυμαστές μου, που μου έδιναν δύναμη και ενέργεια να συνεχίσω. Σας αγαπώ.

Αυτό το ταξίδι φτάνει στο τέλος του – ένα ταξίδι που πολλές φορές απόλαυσα και άλλες όχι τόσο, αλλά χωρίς αμφιβολία, το ποδόσφαιρο με δίδαξε να είμαι πιο δυνατός άνθρωπος και να μην τα παρατάω ποτέ.

Ένα κομμάτι μου νιώθει λύπη που δεν θα αγωνιστώ ξανά επαγγελματικά. Το να μπαίνω στο γήπεδο, να σηκώνω το κεφάλι και να βλέπω τον κόσμο, να πανηγυρίζω ένα γκολ, να παλεύω για μια μπάλα… είναι μια αδρεναλίνη που δύσκολα θα ξαναβρώ στο σώμα μου. Αφήνω πίσω αυτό που αγαπώ και που έκανα σχεδόν όλη μου τη ζωή.

Ένα άλλο κομμάτι μου, όμως, νιώθει ανακούφιση.

Σήμερα, απαλλάσσομαι από το βάρος να πρέπει να είμαι παρών σε κάθε παιχνίδι, ανεξάρτητα από την κατάστασή μου. Να πρέπει να συγκεντρώνομαι μέσα στον πόνο και να ξέρω ότι ένα γεμάτο στάδιο με περιμένει σε κάθε φάση.

Το συνήθισα, αλλά από εδώ και πέρα θα φροντίζω την υγεία μου.

Είμαι υπερήφανος για τον τρόπο που τελείωσα αυτή τη σεζόν — αγωνιζόμενος και σκοράροντας σε σημαντικά παιχνίδια, παρά τις δυσκολίες.

Αυτές είναι αναμνήσεις που θα μείνουν για πάντα στην καρδιά και στο μυαλό μου.

Σε ευχαριστώ, ποδόσφαιρο, για όλα όσα μου έδωσες. Και φυσικά, ευχαριστώ όλους όσοι με στήριξαν όλον αυτόν τον καιρό — και ιδιαίτερα εκείνους που χάρηκαν βλέποντάς με να παίζω!

Ευχαριστώ Ρίβερ Πλέιτ, Ρόμα, Τότεναμ, Σεβίλλη και AEK — θα έχετε πάντα μια θέση στην καρδιά μου».