Παναθηναϊκός: «Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν»
Ο Παναθηναϊκός αποχαιρέτησε τον Ρουί Βιτόρια, μετά την ήττα από τη Κηφισιά, σε μια χρονιά που μοιάζει με επαναλαμβανόμενο μοτίβο.
Η απομάκρυνση του Ρουί Βιτόρια από τον πάγκο του Παναθηναϊκού δεν έσκασε ως «κεραυνός εν αιθρία». Από το φινάλε της περσινής περιόδου ήδη υπήρχαν τα πρώτα σημάδια πως η συνεργασία δύσκολα θα μακροημερεύσει, καθώς υπήρχε προβληματισμός για την αγωνιστική είκονα της ομάδας, με τις ισορροπίες να μοιάζουν εύθραυστες. Η ισοπαλία με τον Λεβαδειακό στη Λεωφόρο και η σοκαριστική ήττα από την Κηφισιά την Κυριακή, με τον τρόπο που ήρθε, αποτέλεσαν το τελειωτικό χτύπημα.
Ο Παναθηναϊκός, για ακόμη μία φορά, βρέθηκε στη γνώριμη θέση της αναζήτησης νέου προπονητή. Μέσα σε 21 μήνες, οι «πράσινοι» φτάνουν να αλλάζουν για πέμπτη φορά τεχνική ηγεσία, επιβεβαιώνοντας πως το πρόβλημα δεν είναι πια προσωποκεντρικό αλλά βαθιά οργανωτικό. Ο Βιτόρια πλήρωσε τις αστοχίες ενός οικοδομήματος που εδώ και χρόνια μοιάζει να κινείται εκτός λογικού πλαισίου: χωρίς σταθερό αγωνιστικό πλάνο, με εσωστρέφεια και με διοικητικές αποφάσεις που περισσότερο ανακυκλώνουν το αδιέξοδο παρά το λύνουν.
Προπονητές έρχονται και φεύγουν, το πρόβλημα μένει
Η αποχώρηση του Πορτογάλου συνοδεύτηκε από ψιθύρους για την ψυχρότητα της σχέσης του με τα αποδυτήρια, ενώ δεν έλειψαν οι επικοινωνιακές αναφορές στο γεγονός πως έφυγε χωρίς να αποχαιρετήσει τους παίκτες του. Ωστόσο, αυτά είναι περισσότερο λεπτομέρειες μιας ιστορίας που εδώ και χρόνια γράφεται με τον ίδιο τρόπο: ο εκάστοτε προπονητής καλείται να λειτουργήσει σε ένα περιβάλλον ασταθές, όπου οι ευθύνες εναλλάσσονται αλλά δεν αναλαμβάνονται.
Η κρίση, η αβεβαιότητα στον Παναθηναϊκό συνεχίζεται χωρίς να γνωρίζει κανείς πότε θα μπει τελεία. Οι φίλοι της ομάδας βλέπουν ξανά το ίδιο έργο, με την ίδια ακριβώς σειρά γεγονότων: ελπίδα, φθορά, απομάκρυνση. Και όσο το τριφύλλι παραμένει χωρίς πρωτάθλημα για δεκαπέντε χρόνια, όσο ο σχεδιασμός θυμίζει περισσότερο σπασμωδικές κινήσεις παρά μακρόπνοο πλάνο, η κουβέντα για το ποιος κάθεται στον πάγκο χάνει την ουσία της.
Η ουσία είναι αλλού και είναι αρκετά πιο σύνθετη αλλά με ξεκάθαρους άξονες. Χωρίς αγωνιστικό πλάνο, χωρίς ξεκάθαρη στρατηγική, ο Παναθηναϊκός συνεχίζει να αλλάζει προπονητές, αλλά να μένει ίδιος. Κι έτσι, όλα τριγύρω αλλάζουνε… και όλο τα ίδια μένουν.
