«Πού είναι τώρα το μεγαλείο των Γάλλων;»-Ο ιταλικός Τύπος διασκεδάζει με το πολιτικό χάος στη Γαλλία

Ύστερα από το ναυάγιο τεσσάρων διαδοχικών κυβερνήσεων μέσα σε περίοδο μόλις δύο ετών, η αποδυναμωμένη Γαλλία προκαλεί - παρά τις προσπάθειες Μακρόν - καθημερινή αρνητική δημοσιότητα. Η παραδοχή είναι ομόθυμη. Από την άλλη πλευρά των Άλπεων, η παρατεταμένη πολιτική αστάθεια φαίνεται να έχει γίνει ένα είδος θεάματος που απολαμβάνουν αναλυτές και δημοσιογράφοι στην Ιταλία.

«Οι ιταλικές εφημερίδες χαίρονται με τα βάσανα της Γαλλίας», γράφει η γαλλική Courrier International που διερωτάται: «Από την έναρξη της πολιτικής κρίσης στη Γαλλία, οι εφημερίδες στην Ιταλία βρίθουν άρθρων και σχολίων στα οποία περιγράφεται η κατάσταση στη χώρα μας συνοδευόμενα από μία απροκάλυπτη ικανοποίηση. Από πού πηγάζει αυτή η συμπεριφορά από ένα μέρος του ιταλικού Τύπου;».

«Ζήτω η Ιταλία, εδώ το δημοκρατικό σύστημα στέκεται όρθιο»

Η εφημερίδα αναδημοσιεύει το άρθρο του Μάριο Ατζέλο, ενός από τους πιο διακεκριμένους δημοσιογράφους της ιταλικής Il Messaggero, που με τον σκωπτικό τίτλο «Μα πού είναι τώρα το μεγαλείο;» αναλύει την κατάσταση στη Γαλλία. Στο άρθρο αναφέρεται, μεταξύ άλλων: «Ο Σαρλ Ντε Γκωλ συνήθιζε να λέει υποτιμητικά με έναν αέρα ανωτερότητας: ΄ Α, οι Ιταλοί΄. Μετά, ο Νικολά Σαρκοζί γελούσε μαζί με τη Μέρκελ σε βάρος της Ιταλίας. Τώρα, τέρμα τα αστεία. Η Γαλλία, με το ψευδο-επαναστατικό κίνημά της Bloquons Tout με το αέναο "όχι" της στις θυσίες που χρειάζονται για να ανακάμψουν τα οικονομικά της, δεν βρίσκεται πια στην πρωτοκαθεδρία. Είναι μια καταχρεωμένη, συντεχνιακή κοινωνία».

Ο δημοσιογράφος καταλήγει: «Κι εμείς, λοιπόν, ας φωνάξουμε "Ζήτω η Ιταλία" γιατί εδώ το δημοκρατικό σύστημα στέκεται όρθιο και θα μπορούσαμε κι εμείς να φωνάξουμε μιμούμενοι τον Ντε Γκωλ: "Α, οι Γάλλοι"».

«Η αλαζονεία του Μακρόν που θεωρεί τον εαυτό του ανώτερο από τους πάντες»

Το δημοσίευμα δεν αποτελεί μεμονωμένη περίπτωση. Αρκετά αποσπάσματα από άρθρα και αναλύσεις επιλεγμένα από την γαλλική εφημερίδα αποδεικνύουν μια διαρκώς αυξανόμενη-και, για πρώτη φορά, διακομματική- τάση για δριμεία κριτική στους Γάλλους από μερίδα του ιταλικού Τύπου.

Ο Φεντερίκο Ραμπίνι που θεωρείται μετριοπαθής αρθρογράφος της Corriere della Sera επιτίθεται με τη σειρά του με σφοδρότητα στον Εμανουέλ Μακρόν: «Η αλαζονεία του Μακρόν που θεωρεί τον εαυτό του ανώτερο από τους συμπολίτες του, τους πολιτικούς του αντιπάλους και τους διεθνείς συμμάχους του βρίσκεται σε συνέχεια του γαλλικού παρελθόντος: να κάνουμε, δηλαδή, στους άλλους μάθημα, αυτό είναι το ΄εθνικό σύνδρομο΄ των Γάλλων».

Η Linkiesta, προοδευτικό ιταλικό μέσο ερευνητικής δημοσιογραφίας εστιάζει στις αποτυχίες της γαλλικής εξωτερικής πολιτικής στην Αφρική και λοιδωρεί την «γαλλική νεοαποικιακή αλαζονεία» την οποία θεωρεί ως υπαίτια για την «αντίδραση απόρριψης και την ταπεινωτική εκδίωξη των γαλλικών στρατευμάτων».

Πώς μπορεί να εξηγηθεί αυτός ο επικριτικός οίστρος; Ο ανταποκριτής της ιταλικής έγκριτης οικονομικής εφημερίδας Il Sole 24 Ore στις Βρυξέλλες βλέπει πίσω από αυτήν την στάση των συναδέλφων του μια παλιά αντιπαλότητα: «Οι δύο χώρες βρίσκονταν ανέκαθεν σε έναν ανταγωνισμό για να δείξουν στην παγκόσμια σκηνή ότι στην δική τους χώρα τρώει κανείς καλύτερα, ζει καλύτερα, ντύνεται καλύτερα».

Η φιλελεύθερη καθημερινή εφημερίδα του Μιλάνου Il Foglio πάει το σκεπτικό ακόμη παραπέρα: επικαλείται το συναίσθημα «που δεν προορίζεται απαραίτητα για τους εχθρούς αλλά για εκείνους τους φίλους τους οποίους φθονούμε κρυφά».
«Η δυστυχία του γείτονα φαίνεται να θρέφει την εθνική υπερηφάνεια των Ιταλών. Η γαλλική πολιτική κρίση προσφέρει θέαμα που τους φέρνει χαμόγελα», σχολιάζει με τη σειρά της η Figaro.

*Επιμέλεια: Βασιλική Κουκίου