Εθνική Ελλάδας: Από τα κόκκαλα βγαλμένη, των Ελλήνων τα ιερά...

Η Εθνική μας ομάδα, μετά από 16 ολόκληρα χρόνια, κατέκτησε και πάλι το χάλκινο μετάλλιο απέναντι στην Φινλανδία (92-89) με πρωταγωνιστές τους Γιάννη Αντετοκούνμπο (30 πόντοι, 17 ριμπάουντ), Τάιλερ Ντόρσεϊ (20 πόντοι) και Βασίλη Τολιόπουλο (15 πόντοι), με τρομερή αμυντική προσήλωση και μεγάλη ευστοχία από την γραμμή των 6.75 (47%).

Κάπως έτσι, παρά το γεγονός πως η «Επίσημη Αγαπημένη» ξεκίνησε το τουρνουά με τον πήχη να είναι χαμηλά, κατάφερε να βάλει στις αποσκευές της το χάλκινο μετάλλιο και έκανε όλους τους Έλληνες περήφανους ξανά. Με ένα σενάριο που δεν είχαμε φανταστεί.

Μια ομάδα με όλη την σημασία της λέξης

Ήταν όλοι τους υπέροχοι. Κυριολεκτικά ΟΛΟΙ. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο με την γεμάτη στατιστική και τις 30αρες. Ο Κώστας Παπανικολάου που «εξαφάνισε» τους σταρ της αντίπαλης ομάδας. Ο Κώστας Σλούκας που πασάρει και σουτάρει όντως πιο γρήγορα από την σκιά του, ο κορυφαίος decision maker της Ευρώπης. Ο Τάιλερ Ντόρσεϊ με τα σουτ τριών πόντων. Ο Σαμοντούροφ που πήρε... μόνος του το Ισραήλ και κέρδισε τις εντυπώσεις στο τουρνουά. Ο Τολιόπουλος που από τα 6.75 έγινε πραγματικός... Πιστολιόπουλος. Ο Μήτογλου που μπορεί να μην ξεκίνησε ιδανικά το τουρνουά, όμως απέναντι στην Φινλανδία βρήκε ξανά το χέρι του και έβαλε δυο κρίσιμα τρίποντα.

Τι να πει κανείς και για τον Κώστα Αντετοκούνμπο που ήταν κορυφαίος απέναντι στους Λιθουανούς και αναδείχθηκε ο παίκτης με τα περισσότερα μπλοκ στο τουρνουά. Ο Καλαϊτζάκης με τις τρομερές του άμυνες και ο Θανάσης Αντετοκούνμπο που «έσβησε» τους Ισπανούς. Ο Δημήτρης Κατσίβελης που ήταν ο παίκτης ειδικών αποστολών και τις έφερε εις πέρας όλες. Ο Λαρεντζάκης που όποτε χρειάστηκε ήταν έτοιμος. Και φυσικά ο Βασίλης Σπανούλης που έκανε αυτούς τους 12 μια ομάδα με ρόλους, έμπνευση και πλάνο.

Το μοναδικό κακό παιχνίδι που... έφερε το χάλκινο μετάλλιο

Αν αναλογιστεί κανείς την πορεία της Εθνικής στο φετινό Eurobasket, η μοναδική κακή εμφάνιση ήταν αυτή με την Τουρκία. Παρότι η Εθνική μας τελείωσε με δυο ήττες το τουρνουά, αυτή από την Βοσνία ήταν ανώδυνη και ίσως να μην συνέβαινε ποτέ, αν δεν ήταν στα «πιτς» ο Γιάννης.

Τέλος καλό, όλα καλά, αφού το παιχνίδι με την Τουρκία στον χαμένο ημιτελικό, όχι μόνο δεν μας επηρέασε, αλλά δημιούργησε μια Εθνική ψυχωμένη για το χάλκινο μετάλλιο. Αν δεν υπήρχαν τα λάθη στο τέλος, οι Φινλανδοί θα είχαν... χαιρετήσει την τρίτη θέση, σχεδόν από το 30'.

Ο Γιάννης, ο Σπανούλης και η επόμενη μέρα της «γαλανόλευκης»

«Όταν φύγει ο Σπανούλης, τότε θα φύγω κι εγώ». Αυτά ήταν τα λόγια του Γιάννη Αντετοκούνμπο στην χθεσινή συνέντευξη τύπου. Και δεν είναι τυχαία. Ο Σπανούλης δεν είναι ένας προπονητής που πάει by the book. Είναι εμπνευστής, ηγέτης και ο πλέον κατάλληλος για να διαχειριστεί μεγάλες προσωπικότητες και να «εμφυτεύσει» αυτό το πνεύμα νικητή.

Όπως έγινε λοιπόν γνωστό, ο Σπανούλης θα βρίσκεται στους πάγκους της ομάδας για τα προκριματικά του Μουντομπάσκετ, ο Παπανικολάου θα βρίσκεται εκεί αν κληθεί, θα έχουμε και Γιάννη Αντετοκούνμπο, ενώ ο Σλούκας... το σκέφτεται για μια τελευταία ζαριά. 

Φυσικά, η επόμενη μέρα θα περιλαμβάνει παίκτες όπως ο Σαμοντούροφ, αλλά και πιθανότατα νέα πρόσωπα, σε μια προσπάθεια να περάσει η σκυτάλη ομαλά, από τους παλιούς στους νέους. Για όλα τα παραπάνω θα βοηθήσουν και τα «παράθυρα», εκεί όπου συνήθως απουσιάζουν οι σταρ της ομάδας.

Φυσικά και... επίσημη πετυχημένη

Για να καταλάβουμε το χθεσινό επίτευγμα δεν αρκούν τα 16 χρόνια απουσίας από το βάθρο, αλλά να θυμηθούμε ποιοί είμαστε. Η Ελλάδα βρίσκεται σταθερά στην ελίτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ και αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Τόσο συλλογικά, όσο και εθνικά. 

Τα μετάλλια της Εθνικής σε EuroBasket

• 1949 (χάλκινο)
• 1987 (χρυσό)
• 1989 (ασημένιο)
• 2005 (χρυσό)
• 2009 (χάλκινο)
• 2025 (χάλκινο)

Η Εθνική μας, δεν έχει καμιά 30αρια μετάλλια για να της περισσεύουν τα... χάλκινα. Έχει μόλις 6 με αυτό του 2025. Καλό είναι να το θυμόμαστε αυτό όταν μας πιάνει το παράπονο. Ο ίδιος ο Γιάννης Αντετοκούνμπο που έχει κερδίσει τα πάντα, δήλωσε πως: «Πιθανότατα αυτή να είναι η πιο σημαντική στιγμή της διαδρομής μου». Γιατί πάνω από την ομάδα μιας χώρας, τίποτα και κανείς.

Η υποκρισία, οι κωλοτούμπες και οι Έλληνες που είναι όλοι... προπονητές

Το φαινόμενο αυτό δεν θα εκλείψει σχεδόν ποτέ από την χώρα. Υπήρχαν χιλιάδες post την ημέρα του χαμένου ημιτελικού από την Τουρκία. Άλλα στοχοποιούσαν τον Μήτογλου, άλλα υποστήριζαν πως μόνο ο Γιάννης υπάρχει στην Εθνική (λες και ο «Greek Freak» έπαιρνε πάσες από τον... αέρα). Μερικοί απαξίωσαν τον Σπανούλη που σε λίγο καιρό έχει οδηγήσει Περιστέρι, Μονακό και Εθνική, εκεί που ούτε... είχαν φανταστεί.

Τι έκαναν όλοι αυτοί στο άκουσμα του μεταλλίου της Εθνικής; Δημοσιεύσεις και ιστορίες για... αποθέωση. Είναι μια πάγια τακτική του Έλληνα να τα γυρίζει όπως θέλει. Όπως είναι μια κακή συνήθεια να στάζει χολή και να προσποιείται τον προπονητή από την βόλεψη του καναπέ του. Καλό είναι βέβαια, όταν υποστηρίζουμε μια ομάδα να την στηρίζουμε και στα άσχημα βράδια της. Διαφορετικά δεν είμαστε φίλοι της ομάδας. Είμαστε φίλοι της νίκης. Μιας νίκης που συχνά «κοκορευόμαστε» λες και την πετύχαμε εμείς. Η επιτυχία ανήκει στα παιδιά. Εμείς απλά καμαρώνουμε.

Λίγα «μαθήματα» από τον τελικό του... Σρέντερ

Ντέρμπι με τα όλα του ο μεγάλος τελικός του Eurobasket 2025 ανάμεσα σε Τουρκία και Γερμανία. Οι Τούρκοι έδειξαν την ποιότητα και την ενέργειά τους, όμως όταν η μπάλα «έκαιγε» ο Ντένις Σρέντερ ήταν αυτός που «μίλησε» Με 6 προσωπικούς πόντους στο φινάλε ο ηγέτης των Γερμανών διέλυσε την άμυνα της ομάδας του Αταμάν και έφερε στην κορυφή την Γερμανία για δεύτερη φορά στην ιστορία της και πρώτη μετά το 1993. Οι Γερμανοί γίνονται και επίσημα οι νέοι «Ισπανοί» της Ευρώπης και του κόσμου. Μπασκετάρα, masterclass τακτικής και ομάδα που βγάζει πρωταγωνιστή και μπαίνει... πρωταγωνιστής.

Είχα αναφέρει πως η υπεροψία και τα μεγάλα λόγια κάπου πληρώνονται. Θα είναι στον ημιτελικό; Θα είναι στον τελικό όπως και συνέβη; Πάντως κάπου θα συνέβαινε. Οι Τούρκοι εμφάνισαν μια πάρα πολύ καλή ομάδα, αλλά δεν σταμάτησαν να μιλάνε. Οι Γερμανοί, νίκησαν τους πάντες, αθόρυβα και χωρίς πολύ κρότο. Στο τέλος το παίρνει ο πιο... συγκεντρωμένος. Κι αυτό είναι ένα μάθημα για τους γείτονες μας.

Όσον αφορά τον Σενγκούν, οι δημοσιεύσεις για θάλασσες και ναυάγια, πέρα από προκλητικές είναι και αχρείαστες. Θα είναι κρίμα ένα τέτοιο ταλέντο να είναι απλά ένας καλός παίκτης και τίποτα παραπάνω. Στο χέρι του είναι βέβαια να αλλάξει νοοτροπία. Στο τέλος, θα σε θυμούνται όλοι για το παράδειγμα που έδωσες. Όχι για τις ασίστ, όχι για τα καρφώματα, όχι για την στατιστική και την καριέρα. Κι αυτό είναι κάτι που υπάρχει ανάγκη να το καταλάβουν οι πάντες.